Colorado 2018 deel 7

Hi there,

hartstikke leuk al jullie reacties! Ik hoop Vonne dat het nu iets spectaculairder is...EN J&D... er valt nu ook genoeg samen te vatten wat niet goed ging hahahaah. Ga vooral door met reageren!😂😂😂

Het is alweer het één na laatste verslag. En wat hebben we in 3 dagen veel gezien: (en indien tijd genoeg...bekijk vooral even de video's hahahah!)

Zaterdag 16 juni

Omdat we tot 12.00 uur in dit hotel kunnen blijven hadden we gisteren bedacht dat we dan nog mooi even naar het zwembad konden. Helaas…. Eerst is het bewolkt en later miezert het ook wat.

We ontbijten op ons gemak, hmmm weer die lekkere Lucky Charm Cereals en kijken op de kamer nog wat tv.

Om 10.30 uur vertrekken we. We gaan niet rechtstreeks naar Alamosa, maar hebben een toeristische route uitgezet. We beginnen met de zogenaamde “High Road” richting Taos. Op zich niet echt een mooie route, maar het komt wel door kleine dorpjes met al die opvallende huisjes in terracotta kleur en stijl. Maar nog meer opvallend is dat er bijna niemand meer woont. En de mensen die er nog wonen hebben TROEP om hun huis….echt niet normaal. 😐 We vallen van de ene in de andere verbazing. Omdat de wegen vrij smal zijn kunnen we niet makkelijk stoppen om foto’s te nemen. Onze 1e stop zou het Classical Gas Museum in Embudo zijn, maar dan zien we een kleine afslag naar het gehucht Penasco, waar ook nog Pueblos staan maar wat vooral opvalt is het bord dat aangeeft dat er overstekende bizons kunnen zijn!!! 

  

(Er zijn trouwens nog veel meer borden...... )

 Overstekend wipwappen?

We rijden er in en zien rechts van ons een bizon met een kalfje. Ooit zat hier iets van een recreatie plek maar er is niets van over, wel staan de hekken er nog. We kunnen iets verder op staan en zien de moeder kalmpjes verder lopen, maar haar kalfje blijft achter een hek en loopt onrustig heen en weer.

Ik kan mooi foto’s maken van de bizon en rijden dan het gehucht in. We zien nog een hele kudde bizons in een weide liggen. We rijden erg langzaam en ik hoor iets van “boem” en Jeroen zegt: “er liep een hond tegen de auto” Ik sta gelijk stil en achter ons staat een hond ons aan te kijken met een blik van “kon je niet uitkijken sukkel”.😔

We zagen op de hele route al veel zwerfhonden, dus helemaal vertrouwd voelt het niet om uit te stappen. Zo te zien mankeert de hond niets. We rijden dus verder en het is weer onvoorstelbaar…. Aparte huizen (pueblo’s) die hier en daar nog bewoond worden en een kerk.

     

Via een zandweg rijden we achter langs terug naar de normale weg. Even checken of het baby kalfje al bij mams is…. NEE…. Mams is nergens meer te zien, maar het kalfje is nog steeds achter het hekje. Het is maar goed dat er één iemand in de auto verstandig is, anders stonden we er nu nog om te kijken of het wel goed komt………😉

Dan stoppen we een half uurtje later dus bij het Gas Museum.  Normaal gesproken zou de eigenaar er wel moeten zijn, maar er is niemand. Wel kunnen we gewoon alles bekijken. En hoe GAAF! Je kijkt je ogen uit naar de complete verzameling. Gewoon even de foto’s en het filmpje bekijken.

http://jeroenenmiekedijkers.reislogger.nl/video/classical-gas-museum.38016

     

 

   

Door naar Taos. Daar eten we even een broodje bij Subway. In het stadje zelf is het druk en rijden we in file door het centrum. Het ziet er wel grappig uit en vanuit de auto nemen we wat foto’s. We rijden door naar Taos Pueblos, 10 minuten verder. Maar dit is een compleet commercieel gebeuren geworden. Laat maar zitten. We zetten Alamosa in de TomTom en moeten nog 2 uur rijden. Maar ook nu nog weer een leuk stopje onderweg, de Rio Grande Gorge Bridge. Wouw, die brug gaat dus over de Rio Grande…wat een diepe kloof. Indrukwekkend hoor.

   

Niet veel later zien we huizen die gedeeltelijk onder de grond gebouwd zijn. Het zijn ook communies en je mag niet zo maar het terrein op. Het laat me maar niet los, volgens mij heeft # Op Reis of een ander tv programma hier eens een item over gehad. Wie weet dit?????

Vanaf hier is het nog 125 km rechtdoor.  En we zijn de staat Colorado weer binnen!

http://jeroenenmiekedijkers.reislogger.nl/video/vanuit-new-mexico.38017

Ook nu ook weer dorpen die bijna aandoen als Ghost Town… Op de één of andere manier vind ik het indrukwekkend, dit is het rauwe Amerika. Ik kan me zo voorstellen dat al deze mensen Trump hebben gestemd. We maken op sommige plekken foto’s, maar er zijn nergens echte stop plekken en om nou voor een vervallen huis te gaan staan waar nog mensen wonen gaat ook wat te ver. Ook hier weer, wie er nog woont heeft troep, tig oude auto’s die het niet meer doen enz. Maar er staan ook gewoon koeien tussen oude auto's....

   

   

   

 Het is de hele dag bewolkt en warmer dan 23C wordt het niet. En af en toe regent het.

En dan is het op eens 16.00 uur (00.00 uur in Nederland) en ben ik jarig! Leuk. Om 17.00 uur zijn we bij ons hotel, we checken in en nemen gelijk koffie mee uit de lobby. Even een klein rust moment op deze toch wel lange dag, want we gaan zo weer op pad. Maar eerst cadeautjes ..joehoe. Jeroen heeft kaartjes geregeld voor een Jan Smit concert bij ons in Almelo, super gaaf! (thanx Anneke voor de hulp 😉 ) en van de doggies krijg ik een heerlijk geurtje. Ik ben blij!

We gaan weer verder, naar ons 6e en laatste nationaal park: Great Sand Dunes.

De duinen zijn gevormd door zand dat door de Rio Grande en haar zijrivieren naar de San Luis Valley is gebracht. Duizenden jaren lang zijn de zandkorrels opgepikt door de sterke westenwind die hier vaak voorkomt; om de Sangre de Christo Mountains over te gaan gaat de windstroming aan de oostzijde van de vallei scherp omhoog, waardoor het meegevoerde zand wordt losgelaten. Het is vrij vochtig in de San Luis Valley, de zandkorrels nemen dat vocht op en worden daardoor zwaarder. Vooral het onderste deel van de duinen blijft daardoor heel constant van vorm. Het is uiteraard niet mogelijk om wandelpaden aan te leggen in het steeds veranderende duinenveld. Maar het is wel toegestaan de duinen in te lopen; je ziet hier dan ook mensen van alle leeftijden die de duinen beklimmen, en er weer vanaf rennen of zich er vanaf laten rollen. In de enorme ‘zandbak’ van dit Nationale Park voelt iedereen zich weer even kind.

Vanaf ons hotel is het 3 kwartier rijden. We parkeren bij de duinen en lopen er naar toe en zien dat iedereen zijn schoenen uit heeft. Het loopt ontzettend zwaar, ook als wij op blote voeten verder gaan. Gelukkig is het niet warm. Het wordt een zwaar kwartier maar dan zijn we ook boven op de 1e duin. Het is niet mooi maar ontzettend bijzonder. We zien dat er een enkeling helemaal boven op de top is en we zien kinderen op sleetjes naar beneden gaan. We maken wat selfies en inderdaad, het kind in je komt naar boven, want ik ren… (IK REN… I K    R  E  N💃💃💃) 

http://jeroenenmiekedijkers.reislogger.nl/video/great-sand-dunes.38077

   

    

We sjouwen weer terug en als we dan eindelijk bijna weer aan het einde zijn, schijnt de zon een beetje. Dan pas zie je de glooiingen goed! Super mooie afsluiting.

   

Anderhalf uur later rijden we het park weer uit en moeten weer 3 kwartier terug naar Alamosa. We doen een paar boodschapjes bij Safeway en eten bij de Tacobell. Om 21.00 uur zijn we op de kamer. Het was een super afwisselende prachtige dag!

Zondag 17 juni

En dan wordt je wakker en staan er zoveel felicitaties op de app en Facebook. Super leuk en heel erg bedankt😘 .

Het ontbijt is niet heel uitgebreid maar het voldoet. Het hotel was trouwens prima. Om 10.00 rijden we weg. Onze 1e stop is Royal Gorge Bridge en daar moeten we bijna 3 uur voor rijden. Het is soms saai en dan weer wat mooier. Maar prachtig wordt het niet. Als we tanken merken we hoe koud het is, 15C…brr. Het enige lichtpuntje onderweg is dat we weer bizons zien. (Bizons zijn bijna in heel Amerika uitgeroeid, behalve dan in Yellowstone) Het wordt steeds minder mooi weer en we rijden hele stukken in de regen.

   

Ach, we maken er wat van. We hebben een fijne SiriusXM radio, dus keuze genoeg in leuke liedjes!

http://jeroenenmiekedijkers.reislogger.nl/video/onderweg-colorado-regen.38078

Om 13.30 uur zijn we bij het Royal Gorge Bridge park. Met wat moeite vinden we nog een parkeerplek.  We gaan binnen informeren hoe alles werkt. Blijkt dat je $ 27.00 p.p. moet betalen om naar de brug te kunnen. Je mag dan ook in de kabelbaan, die even heen en weer gaat over de kloof (en de rivier de Arkansas) Ooit was deze brug van 1929 tot 2003 de hoogste hangbrug ter wereld. Het ziet er gaaf uit, maar ik snap dat als je hoogtevrees hebt, dat je (vooral met de sterke wind) NIET over die brug gaat lopen. En vanwege het slechte weer wordt de kabelbaan steeds stil gelegd, vertellen ze ons er nog netjes bij. Want daar had Jeroen nog wel in gewild. Ik heb heel even een dipje…had hier graag rond willen lopen, maar het is prima zo. Ergens aan de zijkant maken we een paar leuke foto’s.

   

 En een verjaardagszoen💋💋❤❤

Ik heb hier gratis wifi en heb snel even video contact met Anneke en Martin, die voor mij zingen!🎤🎤

We gaan de grote weg weer op richting Canon City. Vlak voor de stad weet ik dat ze een stukje weg hebben, dat de Skyline Drive heet. Het is een éénrichtingsweg, die hoog over rotsen langs de gewone weg gaat. Het is maar een heel klein stukje, maar GAAAAAAAAF! Heel smal en steil!! Zo zonde dat we het in de stromende regen doen, maar eigenlijk mocht dat de pret niet drukken.

http://jeroenenmiekedijkers.reislogger.nl/video/skyline-drive-canon.38041

omdat het zo gaaf was, nog maar ééntje:

http://jeroenenmiekedijkers.reislogger.nl/video/skyline-drive-canon.38040

Ondertussen hebben we honger en zien een Waffle House, want ja ….ik mag hier vandaag een gratis wafel eten. We komen hier eigenlijk nooit, na deze keer waarschijnlijk ook niet nog eens haha. Maar de wafel was best lekker.

En dan moeten we nog ruim een uur. Het laatste stuk schiet voor ons gevoel niet echt op. Om 16.00 uur zijn we bij ons hotel. We checken in en ik zeg tegen de medewerkster dat ik vandaag jarig ben, of er toevallig een gratis upgrade in zit. En ja hoor, ze regelt een grotere kamer voor ons.  HEEEEERLIJK DIT! Het lijkt wel een mini appartement, met weer een keuken, zithoek en bureau. TOP.

   

  

We relaxen een tijdje, kunnen eindelijk eens wat spullen echt uit pakken want we slapen hier 4 nachten en gaan dan uit eten. De keuze valt op een Cracker Barrel, hier zo’n 10 minuten vandaan. We eten allebei een lekker kip gerecht en ik durf het bijna niet te zeggen… ik krijg vanwege mijn verjaardag een gratis toetje hahahah. Na het eten blijkt de regen van vandaag nu ook hier naar toe getrokken te zijn want het GIET. We skippen dus de overige winkels en gaan fijn terug naar huis.

Maandag 18 juni

We gaan tegen half 9 ontbijten… Het is een ruimte waar zo’n 15 man in kan zitten en er zijn zeker 100 gasten in het hotel…DUH…hoe dan? We sluiten aan in de rij en kunnen naast een Amerikaans stel zitten. Natuurlijk komen we aan de praat en zij hebben 4 jaar in Wassenaar gewoond. Leuk. Het ontbijt stelt niet zoveel voor en sommige dingen zijn al op. Shame on you Marriott!😈

We volgen met grote belangstelling de weersverwachting… het ziet er wisselend uit. We zijn nog even op de kamer aan het klungelen als toch de zon gaat schijnen. We gaan een poging doen. En yes, uiteindelijk is er meer zon dan wolken en liggen we ruim 2 uur bij het water. We gaan douchen, gaan ff lekker bij de balie klagen over de schoonmaakster (geen handdoeken en toiletpapier bij gevuld, vuil beddengoed op de bank laten liggen…) Another shame on you Marriott.😞

Met een kwartiertje rijden zijn we bij het visitor centre van Garden of the Gods. Een prachtig stuk natuur met rode rots formaties. We gaan heerlijk lunchen op het terras met uitzicht op het park. Het is trouwens een gratis park, geschonken door de eigenaar aan Colorado Springs, met de bedoeling dat het altijd gratis toegankelijk moet blijven voor publiek.

We gaan met de auto het park in en rijden de aangegeven route. We maken natuurlijk weer diverse stops voor foto’s. Het is heel erg mooi, die grillige rode rotsen!

   

  

Aan de andere kant van het park rijden we er weer uit en gaan naar Manitou Springs. Net voordat we gaan parkeren zien we gewoon een hertje over steken en ze gaat rustig eten tussen de auto’s. Ongelooflijk hoeveel hertjes we deze vakantie zien.

http://jeroenenmiekedijkers.reislogger.nl/video/overstekend-hertje-manitou.38075

Het centrum van M S is heel erg gezellig, veel restaurantjes en toeristische winkeltjes. Het is nog steeds mooi weer, beter dan voorspelt. We eten nog even een ijsje en gaan dan terug. Ik had een tip van iemand gekregen over een off road weg, die ook met een gewone SUV te doen is. We rijden eerst een stukje noordelijk en zien daar een Walmart. Ja, laten we dat maar even tussen door doen, boodschappen voor hier en thuis.

Om 18.05 uur gaan we de dirt road op, een beetje spannend is het wel…. Maar eerst weeeeeeer een hertje!

Hoe slecht is de weg. Het hobbelt soms best en we schudden soms alle kanten op, maar er zijn ook goede stukken bij. We gaan door een groot bos gebied en als we over de helft zijn, begint het afdalen met magnifieke uitzichten op Colorado Springs en Pikes Peak (en meer hoge bergen van 4.000 meter hoogte!). De hele route is 35 kilometer lang en ruim 1,5 uur later komen we weer uit in Garden of the Gods. Een goed begin en einde van deze route. WOUW!

 hahah, jammer!

   

 waar blijft de weg?

   

We moeten nog eten en gaan naar de Panda Express. In al die jaren nog nooit geweest, hoe dom! We hebben een heerlijk wok gerecht gegeten.

Om 20.30 uur zijn we thuis, doen de schemerlampjes aan en genieten weer van dit mooie appartement.

Stay tuned for one more!

J&M

👫