Colorado 2018 deel 8

Hello everyone,

Dinsdag 19 juni

We hebben vandaag een luie dag. Na het ontbijt (nu iets rustiger) gaan we pas om 11.00 uur op pad. Bij het wakker worden is het helemaal bewolkt, maar als we weg gaan schijnt de zon. Met 20 minuten rijden zijn we bij de Cheyenne Mountain Zoo. We betalen $ 19.75 p.p. en om 11.30 uur ben ik even de gelukkigste vrouw op aarde. Ik mag de giraffen voeren. Je koopt voor $ 3.00 een beetje sla (ik vroeg oprecht verbijsterd toen ze me de sla gaf: is this all? Jeroen lag helemaal in een deuk om mijn gezicht) maar OMG… hoe gaaf. Uit de hand geven is leuk, de sla uit je mond laten eten is TE GEK!! Hahahahah…wat genieten. Jeroen wilde mij alleen vandaag niet meer kussen…..

De rest van de dierentuin is ook erg leuk. We zien een ruzietje tussen 2 olifanten, we lopen gewoon tussen Wallaby’s, we staan een hele tijd te kijken bij 2 black howler monkey’s  waarvan er één de hele tent bij elkaar gilt… echt hilarisch! Op de terugweg naar de uitgang nog ééééén keer voer gekocht en de giraffen gevoerd. F A N T A S T I S C H!

Al met al zijn we hier ruim 3 uur en gaan er dan weer uit. We rijden wat rond in Downtown Colorado Springs en gaan dan terug naar ons hotel. We genieten echt van deze kamer en zijn hier dan ook een tijdje om wat te lezen en te internetten.

’s Avonds gaan we eten bij Black Bear Diner. Nog nooit van gehoord maar het trok gisteren al onze aandacht. En wat een super gave tent! Alles is schitterend ingericht, natuurlijk veel beren items, van gordijnen tot foto’s aan de muur, van servetten en servies tot muurschilderingen, alles is mooi. En dan is het eten ook nog eens top met zo’n leuke serveerster. Het is niet druk dus we kletsen heel wat af met haar. Ik vraag haar naar de leuke beker waar ik uit drink en ik krijg er één cadeau. Ondertussen hebben ze 113 Diners in Amerika dus we komen er vast nog wel een keer.

We gaan aan de overkant nog even naar Safeway om voor de lunch van morgen wat fruit te halen. En dan zijn we tegen 21.00 uur weer thuis. Schemerlampjes aan, tv aan, joggingsbroek aan… FEELS LIKE HOME!! (maar dan zonder hondjes helaas… ☹)

Woensdag 20 juni

De weersvoorspellingen voor deze dagen hier in Colo Springs waren niet zo best. Gisteren was eigenlijk heel goed en bij het wakker worden schijnt de zon. We ontbijten (met wederom grote ergernis) en gaan tegen 10.00 uur lekker nog even in de zon. We videobellen met pa vanaf het zwembad, heel gezellig. Het wordt wel steeds bewolkter en ook wat frisser dus tegen twaalven gaan we naar boven. We douchen en lunchen nog even op de kamer. 🍊🍏🍌

En dan gaan we beginnen aan de tocht der tochten. We gaan Pikes Peak op. We gaan naar 14.115 feet en dat is 4.302 meter hoog! En dat gewoon met de auto…. YES!! We betalen $ 30.00 (au) en om 13.10 uur starten we de Pikes Peak Highway. We starten op 2.377 meter, we zitten natuurlijk al best hoog al die tijd. Er wordt ons bij het tolpoortje verteld dat we tot 19 mile kunnen rijden en dat we vanaf daar met bussen naar de top worden gebracht, omdat ze boven met de weg bezig zijn. Ik had dit al gelezen, jammer maar het is niet anders. Het eerste stuk gaat door bossen en heeft geen bijzondere bochten. We passeren nog een mooi meer, Chrystel Lake en vanaf dan wordt het al wat kaler om ons heen. Vanaf het bordje 11 mile gaat het leuker worden, we krijgen steeds meer zicht naar beneden en vooral naar boven. Mijn mond hangt nog net niet de hele route open, maar wouw….kijk waar we nog komen te rijden…. Ongelooflijk!!! Ik kneep ‘m beneden een beetje voor het weer maar het zicht is nog steeds goed. Langzamerhand stijgen we steeds meer en is het zo ontzettend spectaculair! Die haarspeldbochten, die afgronden, die vergezichten….ik kan het niet uitleggen.

Jeroen filmt zich een slag in de ronde en net als ik denk, mooier wordt het niet, horen we één van onze trouwliedjes op de radio…. Mij kon je weg dragen…. Emo kip…. 😓

http://jeroenenmiekedijkers.reislogger.nl/video/pikes-peak-highway.38161

Als we bij bordje 19 mile komen blijkt dat we toch met eigen auto verder mogen….wat een mazzel! En dan staan we op de top. W O U W! Het zit hier wel helemaal dicht, maar alleen het idee al. Jeroen voelt de hoogte waar we nu zijn heel erg in zijn lijf en blijft even in de auto. Ik maak even wat foto’s en dan gaan we de afdaling inzetten en op zoveel mogelijk punten er uit. Bij de 1e stop schrik ik van iets wat ik in mijn ooghoek zie bewegen…. Aaaaahhhhh wat lief… een yellow-bellied marmot. Hij (of zij) kijkt me aan en is niet echt bang. Ik kan veel foto’s nemen en filmen. TOP.

http://jeroenenmiekedijkers.reislogger.nl/video/marmotten-pikes-peak.38185

En zo dalen we steeds meer af, is het na elke bocht weer anders en even mooi. Op een andere plek zie ik weer yellow-bellied marmotten en ééntje er van gaat gewoon als een soort model op een rots liggen. Te leuk.

http://jeroenenmiekedijkers.reislogger.nl/video/marmotten-pikes-peak.38186

http://jeroenenmiekedijkers.reislogger.nl/video/pikes-peak-highway.38160

(ook nog eens zo toepasselijk liedje terwijl we daar rijden: John Denver Rocky Mountain high)

We krijgen onderweg bij een soort huisje ook nog een verplichte remmen check. De hele route moet je ook in Low Gear rijden.

Het is 15.45 uur als we weer beneden zijn. Zooooo, dit was een hele dikke vink op de bucketlist!!

We rijden naar Old Colorado City, parkeren gratis en slenteren door het centrum. Wel leuk, maar niet zo leuk als Manitou Springs.

Dan zetten we TomTom op een Mall en winkelen nog wat. Maar het enige wat we kopen is een kerst prulletje in de aanbieding voor $1.00 haha.

In de buurt zit in Cici’s Pizza en die hadden we nog niet gehad deze vakantie. We eten weer lekker en gaan dan richting huis. Dan zien we nog een DollarTree en daar koop ik nog even weer wat leesbrillen, echt lachen voor een dollar per stuk, en wat lekkers voor in het vliegtuig/auto morgen.

Als laatste maken we nog een leuke stop. De drive thru van Dutch Bros. ☕☕

Dutch Bros Coffee werd in 1992 opgericht door Dane en Travis Boersma: broers van Nederlandse afkomst. Na drie generaties in de zuivelindustrie drong de overheid erop aan om de koeien te verkopen. Wat verwoestend aanvoelde, bleek zegen te zijn.

De bros kochten een dubbelkops espressomachine, gooiden de staldeuren open en begonnen te experimenteren met slechts 100 kilo bonen en een rockende stereo. Ze zetten een handkar op de rails en begonnen monsters uit te delen aan iedereen die het nieuwe brouwsel zou trotseren en binnen een maand wisten ze dat ze iets speciaals hadden.

"Een van de meest lonende dingen in deze verandering van bezigheid was van ruikende koeienmest naar ruikende koffie," zei Dane. "Je opent het deksel van je beker en het was hemels."

Tegenwoordig is Dutch Bros Coffee het grootste particuliere door drive-thru-bedrijf, met meer dan 290 locaties in zeven staten en meer dan 7.500 werknemers. Maar groei heeft het bedrijf niet uit zijn wortels gehaald. Dutch Bros geeft nog steeds drankjes weg - nu meer dan een miljoen per jaar - om de bros verder te helpen. 'Missie van' het verspreiden van de Nederlandse Luv '.

Het bedrijf doneert meer dan $ 2 miljoen per jaar aan zijn lokale gemeenschappen en non-profitorganisaties, waaronder de Muscular Dystrophy Association, ter ere van Dane, die in 2009 overleed na een vierjarig gevecht met de ziekte van Lou Gehrig.

Met zijn trouwe klantenkring die de Nederlandse maffia wordt genoemd, blijft Dutch Bros Coffee groeien, en waar het ook gebeurt, de liefde, donaties en glimlachen groeien ook.

Wij melden ons bij het raampje, plaatsen onze bestelling en vertellen dat wij ook Dutch zijn. Om my gosh…that’s awesome Guys! Why are you here? Do you live here? No no, just vacation. En zo hebben we het zoveelste mooie gesprek. Hij wil weten wat we allemaal gedaan hebben en hoe laat we morgen vliegen.

We krijgen even later onze koffie en de jongen zegt: Don’t drive yet, I’ve got something else for you guys. En hij is even bezig en dan krijgen we 2 volle stempelkaarten. Goed voor 2 gratis drankjes naar keuze. NOU… hoe leuk! We danken hartelijk, zwaaien nog een keer en met een hele dikke smile rijden we in 2 minuutjes naar ons hotel. Bij het zwembad drinken we onze koffie, bewust van het feit dat we morgen om deze tijd al in het vliegtuig naar huis zitten…….

Donderdag 21 juni

Voor het eerst in deze vakantie hebben we (voor de zekerheid) de wekker op 08.00 uur gezet. We douchen, ontbijten en gaan weg. Onze 1e doel was om de bonnetjes bij de Dutch Bros in te leveren. Maar er stond een mega rijd, dat durfden we niet aan qua tijd. Een kleine 3 kwartier later waren we bij de Outlets at Castle Rock. Super mooi en groot hier. Hier moeten we met meer tijd echt nog eens naar terug. Jeroen scoort 1 t-shirt bij Ralph. Dan zetten we de TomTom op Macy’s. Heeerlijk, daar waren we nog niet geweest. Uiteindelijk koop ik maar 1 shirtje. We appen ff foto’s met Marlien of het t-shirt dat we voor haar mee nemen helemaal naar haar zin is. En dat is het! 😊

En dan….iets waar we ook nog niet geweest waren….en wat door de vertraging op de heenweg niet lukte, is Jack in the Box. We eten een burger maaltijd en nemen we de Old fashioned Thick Shakes…..nergens zo lekker als hier. Dat pikten we maar mooi even mee vandaag.

Ondertussen zaten we wel een beetje in een dip want via de Lufthansa app hadden we al vernomen dat ons vliegtuig een half uur vertraging heeft. Dat wordt dus erg krap in Frankfurt…. Het zal toch niet hè? We zien dat er later nog wel een vlucht gaat, dus in het ergste geval kunnen ze ons daar misschien op zetten…. Nou ja, kww maar.

We rijden naar Dollar Rental Car en met heeeeel veeeel spijt leveren we de Nissan Rogue in. Wat een fijne en complete auto was dit! De shuttlebus zet ons af op het vliegveld, bij de aankomst hal omdat hij dan natuurlijk weer gasten mee kan nemen, maar voor ons is het nu niet logisch waar we naar toe moeten. We vragen de weg en sjouwen een aardig eind. We gaan door een waanzinnig belachelijk strenge security check, waarbij mijn tas en laptop er uit worden gepikt en artikel voor artikel scannen ze op drugs(?) Het is allemaal goed…duh..en we kunnen door. 🙄

Gelukkig is er gratis wifi en zijn er voldoende stroompunten dus ik kan mooi foto’s en video’s uploaden hier!

De vlucht duurt 9 uur, gelukkig haalt hij de vertraging van een half uur in. Het zou dus moeten lukken. We hebben best veel turbulentie en het lukt niet om te slapen.

Op de airport van Frankfurt moeten we een heel eind lopen en dan met de skytrain. We gaan weer door de douane en door een zo mogelijk nog belachelijker security check….pfff…schiet op, schiet op! We moeten naar Gate A 38 en als we in de richting van alle A Gates lopen stagneert de boel. Er staan wel honderden mensen in de rij. Zenuwachtig en drukdoend personeel roept iedereen op om in nette rijen te gaan staan. Bij navraag wat er aan de hand is, is het antwoord dat er teveel passagiers op het vliegveld zijn. Oh…oké…dat weet je toch van te voren? De mensen worden mondjes maat door gelaten en de tijd begint te dringen. Eindelijk mogen wij ook door, en het is 12.28 uur. Het vliegtuig vertrekt om 12.40 uur!!! We moeten dus nog 38 gates rennen…. Allemachtig… met de tong op de schoenen en het zweet in de bilnaad komen we daar aan…. Zijn ze nog niet eens begonnen met boarden… zucht. Maar dat gaat dan wel gelijk van start en met zo’n klein vliegtuig gaat dat snel. Iedereen zit, roept de piloot om dat het vlieg verkeer op Schiphol erg druk is, en dat hij de opdracht heeft gekregen om te wachten. Tuurlijk joh. We staan nog ruim een half uur stil en dan mogen we. Een vlucht van 55 minuten.

Op Schiphol moeten we ook lang wachten op de koffers, gelukkig halen we wel de shuttlebus van 16.40 uur naar van der Valk. En daar staat onze beauty. Maar het is wel ff wennen hoor, zo’n kleine auto hahaah. 🚗

Op de A1 is het file en nog eens file. Om 18.15 uur zijn we dan in Ypelo bij de hondenopvang. Wat zijn we alle 4 blij om elkaar te zien!!!🐕🐕🤩🤩

Even later zijn we thuis en gaat het normale leven weer van start.

Note to ourselves: Alleen nog maar rechtstreeks vliegen!! (indien mogelijk)

Zoals altijd de eind conclusie:

Colorado is waanzinnig mooi! We hebben vooral genoten van de rust, de leuke kleine plaatsen met de gezellige Main Streets, de schitterende bergen maar ook van al die gesprekken met de Amerikanen. En al die afwisselende nationaal parken en natuurlijk de tocht naar Pikes Peak. En wat een lekker weertje hadden we. (mijn dagelijkse lijfspreuk!)  

We komen beslist terug in Colorado, waarschijnlijk dan in combinatie met Montana en Wyoming.

Iedereen nogmaals dank voor de leuke reacties. Het blog is allereerst voor ons zelf, maar ook voor anderen om tips uit te halen, zoals ik dat ook weer doe bij anderen. Maar natuurlijk ook om de thuisblijvers een beetje mee te laten genieten.

J&M 👫