Italië en Zwitserland deel 5 2017

Hoi allemaal,

Even wat vragen beantwoorden:

·        De pizza was niet heel erg lekker nee hahha. En mijn pasta gerecht eigenlijk ook niet…

·        Dan de Italiaanse koe. Nou ja zeg, vrienden en familie… bij ons op de koelkast staan toch koetjes die we steeds mee nemen als we “in Europa” op vakantie zijn. Er staan dus al koeien uit Duitsland en Oostenrijk vakanties. En nu komen er dus koetjes bij uit Italie en Zwitserland.  Nu duidelijk… LOL

·        Het boek Annelies over de schoorsteenvegertjes (“levende bezems van Lisa Tetzner, het meest gelezen kinderboek ter wereld en inderdaad een prachtig boek!) speelde zich af rond Milaan. Maar ik dacht het zelfde als jij dus heb het even opgezocht.

Zo, nu weer naar het blog!

Maandag 5 juni  

Zo hé.. om 07.45 uur wakker…dat is uniek. Als we de gordijnen open doen zien we dat het bewolkt is. Als we met de hondjes lopen merken we dat het ook een stuk minder warm is dan gisteren. Maar je hoort ons niet klagen, want ook hier kunnen ze het weer niet goed voorspellen.

Het is bijna een ritueel, lekker ontbijten en pruttel koffie drinken (deze percolator werkt wel goed) en gewoon henig an doen. Het weer is aan het begin van de middag opgeknapt en we gaan naar de stad Aosta. Het is een oude Romeinse stad met restanten van een forum, een amfitheater en stadsmuren met poorten.

Dit alles ligt midden in het centrum, mooi gecombineerd met de winkels. Het is maar goed dat we laat op pad zijn, want alles gaat van 12.30 tot 15.00 (15.30) uur dicht. We bekijken ons de oude “dingen” en lopen door de pittoreske straatjes. Als de zon volop schijnt gaan we op een terrasje zitten en bestellen een Café Americano… grappig hoe dat geserveerd wordt.

En uiteindelijk kost zo’n bakkie € 1,00 ! Aan de buitenkant van de stad lopen we terug en komen we langs een winkel van sinkel… hier zie ik een leuke tas en die krijg ik alvast voor mijn verjaardag.  Dan zijn we weer bij de auto en rijden al zoekende naar het startpunt van de kabelbaan hier. Je ziet de bakjes stil boven de stad hangen en we willen ontdekken of er iets aan staat wanneer het weer in bedrijf wordt genomen. We kunnen er helaas niets over vinden. Wel zien we een heel lelijk groot gebouw met een parkeergarage en veel auto’s. Waarom staan die hier? Dan zien we een bord met Gros Cidac en we denken dat het een supermarkt is. Dit blijkt te kloppen… en wat voor één. Ondanks dat het allemaal oud is, is het GROOT. Er zijn 36 kassa’s! En een legio vers afdelingen, heeeeeel veel non-food en drogisterij artikelen. Hier vermaken we ons een uurtje en slaan wat boodschappen in. Als we buiten komen regent het. YES, de weermannetjes hadden gelijk.

Om 18.00 uur zijn we thuis, we bakken pannenkoeken, we lopen met de honden, we spelen weer op de parkeerplaats met de bal want het is alweer droog (wat is dat leuk hier! De parkeerplaats heeft een hoge rand waardoor de bal niet weg kan en loopt ook wat schuin af, ze RENT achter de bal aan!) en we maken plannen voor morgen.

Maandag 6 juni

Tjonge, wat hebben we slecht geslapen… en waarom? Pff, we zijn niet fit, maar Anneke zou zeggen: beter slecht slapen in Aosta dan in Almelo, dus we gaan er gewoon uit. We besluiten vandaag eens wat eerder op pad te gaan en we nemen de 2Y’s mee. Na het ontbijten (voor het eerst binnen) en douchen en honden uitlaten, willen we naar de auto lopen, regent het. Bah. We zetten Lago di Place-Moulin in de navigatie, 32 kilometer te gaan en daar doen we volgens Truus 54 minuten over. Deze keer gaan we een hele andere kant op, dus dat is leuk. Het eerste stukje is wat saai, maar dan wordt het steeds mooier, maar ook steeds bewolkter…wat een heel apart gezicht geeft.

We rijden zelf een stukje door sluierbewolking wat een spookachtig effect geeft. Bijna boven zien we heeeel veel parkeerplaatsen maar het is er helemaal leeg. We kwamen halverwege 1 auto tegen en dat was een Nederlander. We moesten echt hard op lachen, welke gek gaat in de stromende regen MET bewolking naar een meer rijden waar niets te doen is… juist…de Nederlandse toerist. Nou…prima, hoe minder mensen we tegen komen hoe mooier. We zien de wand van het stuwmeer al in de verte opdoemen en via wat haarspeldbochten zijn we boven.

Prachtig hoor. Wat een mooi stuwmeer op 1968 meter hoogte!! En we zitten nu dicht bij de Zwitserse grens. We lopen met de honden een stuk naar boven en wandelen wat verder. We klooien wat met selfies en dan vinden we het goed. Het miezert nog steeds en het is 9C.

We hebben zin aan koffie. We rijden grotendeels dezelfde route terug maar geen koffietent is open. Dan rijden we Aosta in, we hadden van de week wat winkels gezien waar we even wilden kijken. Het is ondertussen droog en alweer 21C. We kunnen de auto gelukkig in een koele parkeergarage zetten. We gaan naar die winkels en die blijken zo leuk dat we hier eigenlijk langer willen blijven. Ondertussen is het 14.30 uur en hebben we na het ontbijt niets meer gegeten. We besluiten terug te gaan en een broodje te eten. En dan komt de man met de hamer… en besluiten we net als de Italianen een siësta te houden.   

Aan het begin van de avond gaan we terug naar die leuke winkels. Ze hebben Disney mokken en dergelijke met 40% korting, ik kwijl…maar ik koop niets…

We lopen door een Casa en we shoppen even bij een drogist.

Vanavond gaan we weer eens lekker uit eten en dat doen we bij Old Wild West, een Amerikaans restaurant. Wat ziet het er allemaal ontzettend leuk uit. En we eten echt heerlijk. Ze draaien gezellige country muziek. We genieten enorm, heel fijn om even ons Amerikaanse hartje op te halen!

Terug bij ons appartement nemen we de honden weer mee naar buiten waar we ze uit laten en weer met de bal spelen.  Binnen leg ik even contact met mijn vader en even later video whatsappen we met elkaar, hoe gaaf is dat voor een bijna 87 jarige!

Om 22.00 uur staat er een volle heldere maan boven de bergen en het lijkt wel als of de besneeuwde toppen verlicht worden. SCHITTEREND!

Woensdag 7 juni  

Vorig jaar werd ik dus 50 en Jeroen vroeg wat ik graag voor mijn verjaardag wilde hebben. Het moest wel iets speciaals zijn, iets waar mijn hart sneller van ging kloppen. Nou, dat is niet zo moeilijk. Behalve dat mijn hartje sneller klopt voor hem, klopt het ook sneller van 2 andere dingen: Mickey Mouse en hoge bergen. Ik had als wens om 1 nacht in het Disneyland Parijs hotel te slapen met uitzicht op het kasteel. Maar dat was zo belachelijk duur (dat vond ik zelfs duur haaha) dat mijn andere wens in vervulling zou gaan. En die dag is vandaag (en bij goed weer komt er nog zo’n gave dag in Zwitserland).

Als we de gordijnen open doen is het strak blauw met een stralende zon. Precies het juiste weer. We ontbijten en laten de honden goed uit en rijden om 10.30 uur de straat uit. Onze eerste bestemming was de spa in Pré-Saint-Didier. Hier informeren we naar een combi ticket voor deze spa en de kabelbaan die we dus gaan doen. Fijn, dit levert mooi wat voordeel op en we reserveren voor morgenmiddag. Dan rijden we naar Courmayeur. Dit ligt net voor de Mont Blanc tunnel en hier is de Skyway naar de top van de Monte Bianco zoals de Italianen zeggen (of de Mont Blanc zoals de Fransen zeggen) De rit hier naar toe is al kicken, je heb zo’n fantastisch zicht al op de toppen.

We kopen de kaartjes voor de kabelbaan en de spa en lopen naar boven. De cabine is er al maar we moeten even wachten. 10 minuten later is het dan zover,we gaan omhoog.

De cabine is ruim met veel glas en hij draait 360 graden rond. We kijken onze ogen uit, hoe gaaf is dit? We stappen uit op de 1e plek, dan zitten we op een hoogte van 2.173 meter. Je hebt hier een winkeltje en een restaurant met een mooie glaswand.

We kopen een leuke snowbowl als herinnering en gaan dan even koffie drinken. Jeroen heeft best last van hoogtevrees en blijft wat meer van de randen weg als ik. Hij gaat nog even mee naar buiten maar gaat dan “veilig” binnen op een bankje zitten. Ik film en fotografeer me een slag in de rondte hahaahah. Dan ga ik ook weer naar binnen en gaan we de cabine weer in voor het 2e stuk. MEGA GAAF dit, nog nooit van mijn leven zulke hoge toppen van dichtbij gezien. En wat hebben we goed weer!!!! Als we uitstappen zijn we op 3.466 meter hoogte!!!

Boven kun je via 3 verdiepingen omhoog wat ik natuurlijk doe. Het vriest uiteraard boven, het waait heel hard en er ligt S N E E U W. Ook hier maakt mijn telefoon weer over uren. Ik MOET dit even delen en video-bel met Anneke die het mooie uitzicht mee kan kijken. Ook hier weer een prachtige glazen wand op de 1e verdieping en daar zit mijn lieve hubbie trouw op mij te wachten.

Hij heeft een rode kleur op de wangen en voelt zich niet lekker, tijd om naar beneden te gaan.  De cabine weer in, misschien is het zicht als je naar beneden gaat nog wel mooier….. en dan het zachte 360 graden draaien er bij… diepe diepe diepe diepe zucht! Het fijne is dat Jeroen hier totaal geen last heeft en net zo geniet. We gaan er weer uit op het tussen station, nu aan de andere kant. Hier zijn wat leuke dingen aangelegd en Jeroen doet zelfs gek door met een vlotje over een watertje te gaan. Ik loop nog wat door de Alpentuin, we zitten samen op een bankje te G E N I E T E N en ach, ik neem nog wat foto’s.

Al met al zijn we 3 uur hier op deze prachtige berg geweest en gaan we het laatste ritje maken. De heenweg waren we zo wat alleen, de terug zat de cabine vol met leerlingen die een schoolreisje hadden. En bij elke “hobbel” die de cabine maakt bij een grote paal/mast (hoe noem je zoiets?) gillen ze. We moeten er erg om lachen.

We rijden Courmayeur nog even in, maar alles zit dicht. Dan maar richting Aosta. We hebben ondertussen honger en stoppen bij een grappig tentje waar we een lokaal broodplankje bestellen met kaas en vleeswaren. Hmmm!

Thuis doen we een bakkie en gaan we met de doggies op pad. Ik hoop altijd hoog in de bergen een paadje aan te treffen waar we de hondjes goed uit kunnen laten… soms tegen beter weten in… en we stijgen weer via diverse haarspeldbochten omhoog. Voordat we het weten zitten we echt hoog en natuurlijk geen mooi paadje te bekennen. Als we verderop weer afdalen zien we een oud kasteel en hierom heen kun je wandelen. Prima! Beneden in Aosta even wat spullen voor het ontbijt kopen bij de Lidl en dan op huus an. Het is mooi geweest voor vandaag. We koken en we kijken wat tv via de laptop.

Het was een gouden randje dag, wat komt er eigenlijk na goud? Platina? Dan was deze dag, mede namens mijn stoere man die gewoon met mij mee gaat, een PLATINA DAG!

Groeten

J&M

Ps: ik ben bezig om wat filmpjes te uploaden, maar de wifi is traag. Maar door deze filmpjes krijg je wel een gaaf beeld van de Monte Bianco!!