Italië en Zwitserland deel 1 2017

Woensdag 24 mei

Jeroen werkt nog de ochtend en ik ga als een brave huisvrouw nog even met de bezem door het hele huis, ik bel met vriendinnetjes, ik app me nog een slag in de rondte, loop met de hondjes, klets met de buurvrouw, ik pak de auto in, haal verse broodjes en smeer deze en zet koffie. Staat ook gelijk aan een ochtend werken toch?

Om exact 13.30 uur rijden we de straat uit en zetten de navigatie op Heidelberg. 444 kilometer en 4 uur 27 te gaan…. Het is duidelijk te merken dat het het Hemelvaart weekend is, het is D R U K !! Op de radio horen we de vele file meldingen, vooral richting “Die Nordseeküste”, er staat zelfs een file van 50 km met 2 uur vertraging. Zo erg is het aan onze kant gelukkig niet. Na ruim 2,5 uur drinken we koffie bij een picknick tafeltje en om 19.15 uur zijn we in Heidelberg. We parkeren de auto in de bijbehorende parkeergarage bij een KFC en eten op het terras een hapje. Daarna volgen we de borden naar het Schloss en rijden omhoog. Om nog een beter zicht te krijgen gaan we weer terug en rijden een stukje langs de Neckar, via een brug naar de overkant van het water, rijden terug en dan hebben we het mooiste zich op het kasteel.

Om 21.00 uur zijn we bij ons Hotel (Hotel den Riko). Een prima basic hotel. Vanaf een bepaalde tijd is er niemand bij de receptie en dus hebben we een code gekregen. Deze toets je in op een kastje en dan bam… valt de sleutel van je kamer in een vakje. Kamer 6 is voor ons. Er staat een waterkoker met oploskoffie, er is een gevulde koelkast (maar of dat bij de prijs in zit is ons niet duidelijk) en er is een tvtje! En dan bedoel ik echt een TJE… Maar ach, Jeroen kan Ajax – Manchester United kijken…

Donderdag 25 mei

Na een redelijke nacht rijden we tegen 07.30 uur weg. Het eerste stuk gaat heerlijk en rijden we met een gangetje van 160 over de A5 en om 09.15 uur gaan we gezellig buiten op een parkeerplaats ontbijten. Hoe dichter we bij de grens komen, hoe drukker het wordt.

Uiteindelijk kost het 2 uur extra om in Altdorf te komen.

Vanaf hier gaan we de Gotthardstrasse rijden en niet meer via de snelweg. We komen door mooie kleine dorpen en dan…. Dan gaan we de Gotthardpas op. Zondagmiddag las ik een twitterberichtje van #ANWBeuropa dat de pas die dag was open gegaan….YES!! En het is genieten. Er ligt nog veel sneeuw boven en we hebben prachtig weer met veel zon. Mooier krijg je het volgens mij niet. We gaan er een paar keer uit, ook voor de hondjes en kijken op het hoogste punt wat rond. Er is een wand van meters hoge sneeuw waar we langs rijden, precies zoals ik had gehoopt.

En dan begint de afdaling alweer. Jammer, want het was SUPER! Het aantal haarspelbochten valt hier mee en het rijdt mooi door. We volgen de A2 weer en rijden uiteindelijk met wat file Italië binnen. We maken nog een klein ommetje om langs het Comomeer te rijden

en zoeken dan onze B&B op, Villa Sordi in Vereso. Hier zijn we om 18.30 uur. We bellen een paar keer aan, maar niemand doet open. We bellen de eigenaresse op en zij meldt er met 5 minuten te zijn. Dat wordt een Twents, ehm Italiaans kwartiertje. Een aardige, wat chaotische vrouw doet het hek open en laat ons de kamer zien op de 2e verdieping. We lopen 2x heen en weer met honden en spullen. Er liggen 3 katten in de tuin en huis dus dat is een feest met Youp (not). We hebben de zolderverdieping. Best groot allemaal. Ze moet nog een paar dingen controleren en komt ook nog met een fles witte wijn, glazen en ijsklontjes en serveert ons een koud wit wijntje. Te lief. Dan komt het dochtertje van 4 ook boven en loopt zo onze kamer in en begint een heel verhaal in het Italiaans hahah. Mama Mieke neemt haar wel bij de hand mee naar beneden, kan ik gelijk de wifi code ophalen. We rommelen even wat op de kamer en besluiten om wat makkelijks te eten te halen bij een supermarkt.  Tegen 23.00 uur honden onder de arm en we dalen 2 verdiepingen af en lopen een stukje. Het is nog echt heerlijk weer, nog steeds met zonder jas…

Vrijdag 26 mei 

Om 8.00 uur staan er 2 dienbladen op de gang voor ons klaar met allemaal lekkere dingetjes voor het ontbijt.

Goed voor elkaar allemaal hier en dat voor maar 35 euro totaal. We laten de honden aan de overkant in een parkje uit en om 09.10 uur rijden we. Na enkele minuten draaien we de snelweg op en komen gelijk in de file rondom Milaan. Pas na Genua wordt het beter, wat zeg ik, het wordt schitterend! De A10 loopt prachtige via vele tunnels (vanaf 60 zijn we gestopt met tellen) en mega bruggen met uitzicht op de Ligurische zee. Bij Ventimiglia gaan we er af en moeten maar liefst € 25.80 aan tol betalen. We doen in ons plaatsje gelijk boodschappen bij de Lidl en gaan dan op zoek naar ons appartement. ( Emilia Holiday Home in Camporosso) Van te voren al geprobeerd een beeld te krijgen via Google Earth maar dat lukte niet goed, Google maps zegt op een bepaalde plek dat je er bent, net als onze navigatie, maar dan ben je er niet. We lezen nog een keer de beschrijving van de eigenaresse na en keren op de grote weg. “Onze “ straat is namelijk SMAL en STEIL.  In elke bocht hangen van die grote spiegels zodat je kunt zien of er iemand aan komt. Het weggetje is echt maar 1 auto breed. Met het zweet op de rug rijden we hoger en hoger en ja…. Daar is het. De eigenaresse opent het hek van de oprijlaan en wijst waar we kunnen parkeren. We worden met 2 dikke zoenen begroet door Flavia. Ook haar moeder komt er bij. Het is een landgoed waarop zowel zij als haar moeder wonen en waar ze bij het huis van de moeder appartementen verhuren. Eerst maar eens zien waar ons appartement is. We lopen om haar huis heen, gaan een hekje door, trappen op, bochtje om, hekje door, trappetje op en een hekje door. En dan zijn we boven. (Hijg….) Het appartement is prachtig, we hebben een heerlijk terras en het uitzicht is gewoon weg te gaaf. Terwijl ze ons van alles laat zien, zien we naast ons terras ook een stukje weg met een hek. Dat hoort er ook bij en is veel dichter bij ons appartement. Maar de weg er naar toe gaat om het terrein heen en is S T E I L !!!! Ik ga het toch doen, want het scheelt veel sjouw werk. Helaas … onze auto wil daar niet omhoog…. Niet te geloven toch. Ik had al zo’n vermoeden dat het door de automaat kwam, en dat vermoeden heeft Bob mij later bevestigd. Kortom… het werd sjouwen. Maar gastvrij als ze zijn, hebben dochter en moeder geholpen om alles naar boven te sjouwen. En nog meer gastvrijheid: moeders heeft een overheerlijke taart/cake gebakken, er liggen koekjes en snoepjes, de koelkast is gevuld met melk e.d. Nog nooit ergens zo gastvrij ontvangen. Zelfs onze auto krijgt een doekje over zich heen!

Als we alleen zijn laten we de boel de boel en gaan met een broodje buiten op de ligbedden zitten. Zo… vakantie! Het is echt heerlijk weer en de rest van de middag zijn we buiten.

Ook de honden kunnen op eigen terrein worden uitgelaten. Naast ons pad loopt een soort zandpad om hoog en daar mogen we de keuteltjes gewoon laten liggen. De moeder zelf heeft 3 honden en er lopen katten, dat is wel een beetje te veel voor Youp. Helaas voor hem gaat hij aan een lange lijn vast, we willen geen risico lopen. Gelukkig vind Yill het allemaal wel best en loopt niet weg.

Jeroen kookt een heerlijke pasta maaltijd en ik ruim alles op. Na het eten laten we de honden uit en dan klets ik met beeld via de Whatsapp bij met Anneke. En hoe handig, zij weet hoe de percolator werkt om koffie te zetten en met virtuele uitleg lukt het prima en drinkt ze koffie met ons mee haahah. Het is nog lang lekker buiten en dus typ ik dit verslag en plaats ik foto’s en hopelijk lukt het om video’s te plaatsen.

We hebben er dus een mooie tocht van gemaakt om hier te komen, dat was genieten en nu gaat het echte vakantie genieten beginnen. 

stay tuned for more!

Groetjes

J&M