Italië en Zwitserland deel 2 2017

Zaterdag 27 mei 

In de weide omtrek hebben alle huizen volgens mij één of meerdere honden die de hele nacht tegen elkaar aan het blaffen zijn, pfff… niet goed geslapen. Om 8 uur laten we de honden op ons privé terrein uit, ik loop gewoon in mijn ponnetje haaha.

We gaan weer pruttel koffie zetten (het lukt toch niet zo goed zonder Anneke haha) en we gaan op het ligbed buiten liggen. Eigenlijk doen we niets anders dan zonnen, lezen, ontbijten en lunchen. De hele familie staat deze ochtend in de ruststand!

We horen dat het bij jullie “vies warm” is, wij hebben een fijne 26C met een windje. Om 14.00 houden we het voor gezien en gaan douchen, nou ja, een soort van. Ze hebben geen haakje of stang waar de douchekop aanhangt, dus je poedelt wat in bad.

Om 15.15 uur nemen we het smalle weggetje naar beneden en doen eerst nog een paar boodschapjes en rijden dan naar de zee. We weten niet zo goed wat we willen, we rijden een stuk langs het water. Het is een lelijk donker kiezelzand strand. Na een kwartiertje komen we in een leukere plaats: Bordighera. We parkeren de auto en wandelen wat rond.

Dan gaan we door naar San Remo via de kustweg. Het is druk, logisch op zaterdag en dus besluiten we dat we hier wel een keer door de weeks naar toe gaan. We zetten de navigatie op Barjardo, een klein dorpje, “geplakt” tegen een bergwand. Ik wist dat het in de bergen lag, maar dat de weggetjes er naar toe zo zouden zijn…. Tjonge… werkelijk niet harder gereden dan 25 km per uur en het bleef maar slingeren.

Maar wat een cadeautje toen we er waren, wat een dorpje! We gaan naar de pizzeria om te eten want ondertussen rammelen onze maagjes en moet we naar de wc. Maar ja, we zijn in Italië en hier gibt es kein Durchgehend Warme Küche…. Maar de aardige ober biedt aan dat er wel een panini broodje voor ons gemaakt kan worden en daar maken we graag gebruik van. We zitten heerlijk buiten en het is zo mooi om te zien hoe iedereen in het dorp elkaar kent en met elkaar omgaat. En man man… wat een drukte hebben die Italianen…. Daarna zetten we navigatie op huis en over 16 kilometer doen we bijna een uur. Ook omdat ik na elke bocht foto’s wil maken…. LOL

Inmiddels is het 20.30 uur, hebben we thuis weer gehaald, en pruttelen we weer wat koffie, spelen met de bal met onze 2Y’s en leggen een kaartje. Het was een heerlijke relaxe dag.

Zondag 28 mei 

Vannacht de luiken dicht gehad en werkelijk geen hond gehoord.  En dan word je wakker en gooi je de luiken open en dan heb je weer dat P R A C H T I G E uitzicht.

En wat is het toch ideaal dat honden uitlaten hier, wat een luxe zo’n plek. We pruttelen koffie en kijken via RLT app Jensen in de USA. Daarna gaan we in het zonnetje buiten ontbijten, we lezen wat en Jeroen volgt van zijn cluppie het 45-plus team (appen met Janet) en YES, ze worden kampioen.

Om 13.15 uur zijn we bij onze auto. Gisteren toen ik in de bergen een keer flink moest remmen kregen we de melding “motoroliedruk te laag, stop met rijden”. Het was maar 1x en nadat ik opnieuw startte was het weg. Er brandt ook geen olielampje of zo… Thuis toch even contact gezocht met de autodealer en het advies om de olie even te checken en er iets van een halve liter bij te doen en ze gaven aan welk soort olie er in moet. Goed, Jeroen peilt dus de olie en het staafje geeft niets aan. Sjeeezus…. Er moet dus echt NU nieuwe olie in. We weten beneden een tankstation te zitten en rijden daar henig naar toe. Gesloten…. We zoeken via de navigatie naar de volgende…. Gesloten. Wat nu? Ik kijk op internet naar de openingstijden en blijkbaar zitten de tankstations in dit soort plaatsen allemaal op zondag dicht. We googelen verder en zien dat 18 km verder, in Menton Frankrijk, de benzinestations wel open zijn. Voor de zekerheid even gebeld en ja hoor, open en hij verkoopt het ook. Met toch wel een vervelend gevoel rijden we er naar toe (diverse doemscenario’s gaan er door je hoofd als een motor die compleet vast loopt) maar we komen er zonder problemen en kopen 1 liter. We gooien het er in en zien dat er nog wel een liter bij kan, dus die kopen we ook. Hè hè, het peil is weer normaal. Maar is dit normaal voor een auto van 2 jaar oud die gewoon op tijd alle beurten krijgt?

We zien dat Menton een leuke stad is, maar we hebben de honden bij ons, dus dat is iets voor van de week. We zetten Breil-sur-Roya in de navigatie en op de terugweg Sospel. We zien een oude tolbrug van wat ooit bij de verbindingsweg tussen Nice en Turijn hoorde, maar ook het Viaduct du Caramel, een spoorwegviaduct met hoge rondbogen.

Prachtig allemaal. De bergen zijn hier stijl en rotsachtig, met veel groen en af en toe een dorp, die ook hier in Frankrijk tegen de wand geplakt lijken te zijn. We rijden dus nu een stukje van Route des Grandes Alpes. Ook nu weer in kilometers niet veel, maar wel in tijd. Onderweg komen we een leuke Auberge tegen en gaan lekker op het terras aan de cappu en bier.

Als we doorrijden zien we zelfs mijn vrienden, dit keer de Franse vriendjes. Één ding is jammer aan deze routes, werkelijk nergens hebben ze een parkeerplaats of een uitzicht punt gemaakt. Dus weinig foto’s helaas. Beneden net voor Menton zien we een Mac en met een steile weg omhoog bereik je Mac Drive. Zie hieronder voor het mooie uitzicht…das nog eens wat anders dan de Mac op de woonboulevard Almelo….

We kiezen de very parfait en eten ons ijsje even verder op in de schaduw op. Het is inmiddels 29C.  We zien bij de grenscontrole zwaar bewapende militairen steeds controleren (op deze route passeren we 4x de landsgrens tussen Italië en Frankrijk en we worden onderweg zelfs staande gehouden bij een mobiele post. Ik moet uit stappen en de koffer open maken. En in kleine dorpen hangen camera’s. Vast de invloed van het asielzoekers probleem.

We rijden de laatste 7 kilometers naar huis en komen op het smalle weggetje dit keer 4 auto’s tegen…pffff, het ken net….

’s Avonds kookt Jeroen weer een lekkere maaltijd, we laten de hondjes uit, spelen met hun en de bal en zitten de rest van de avond buiten.

Maandag 29 mei

Net als de ochtenden hiervoor schijnt de zon al volop als we de luiken open gooien. Heerlijk. In mijn ponnetje laten we de hondjes even uit en dekken de tafel buiten. We ontbijten en douchen en laten de hondjes nog even uit. Dan peilen we weer de olie maar nog steeds prima.

We rijden om 10.00 uur naar Aquadolce, 10 minuutjes hier vandaan. Het is een schilderachtig plaatsje. Ook de Franse impressionistische schilder Claude Monet werd getroffen door de schilderachtige aanblik van Dolceacqua. Hij schreef op 18 februari 1884: “L’endroid est superbe, il y a un pont qui est un bijou de légèreté” (vrij vertaald: “De plaats is perfect, er is een brug die een juweel van sierlijkheid is”). Hij maakte er een schilderij van: ‘Le Chateau de Dolceacqua’ dat je in museum Marmottan in Parijs kunt bezichtigen.

We kunnen gratis parkeren en gaan eerst naar boven, door zulke prachtige kleine steegjes.

We komen boven bij de burcht maar als je naar binnen wilt voor het mooie uitzicht, dan moet je € 6.00 p.p. betalen. Wij zijn zuinige Hollanders en doen dat niet. We lopen weer door de prachtige steegjes, kopen een leuke kaart en kletsen wat met de eigenaresse. Als ze Auf Wiedersehen zegt, leggen we uit dat we Nederlanders zijn en dat die Tot Ziens zeggen. Ik moet het haar zelfs even opschrijven, zodat ze dat kan gaan zeggen in het vervolg. Erg handig, want beneden stapt net een buslading Nederlanders uit. Wij gaan aan de cappu op een mooi terrasje. Wat een super plek! Daarna wandelen we het dorp nog wat verder door.

Onze volgende bestemming is Menton in Frankrijk. We zetten de navigation aan en het is maar 21 kilometer. De route is langs de zee, en zo ga je dus van de Italiaanse kust naar de Cote d’Azur.

S C H I T T E R E N D is het hier. We parkeren en lopen langs het water en ik ga zelfs even met de voetjes in het water.

Dan lopen Centre Ville in en gaan wat eten. Hmmmm, lekker hoor.

We lopen verder rond, kopen een leuke Franse koe voor onze verzameling en klauteren vele trappen op naar een kerk en dalen door kleine steegjes af.

Had ik al gezegd hoe mooi het hier is? We rijden daarna nog een stukje verder over Cap Martin en zien prachtige huizen, palmbomen en die bougainvillea die overal zo mooi in bloei staat! We gaan nog een keer er uit voor een drankje en zoeken dan een supermarkt op.

Leuk om even in een Franse supermarkt rond te struinen. We kopen wat voor onze brood maaltijd van vanavond en gaan dan naar huis, de hondjes zitten al weer een tijdje alleen en gaan dus weer terug naar Italië.

Thuis laten we ze uit, lezen weer wat, zitten de hele avond nog buiten te genieten hier.

Ps:  mijn vader vroeg of ik een bepaalde foto die ik hem had ge-appt niet had geplaatst. Dat had ik wel. Blijkbaar zie je niet gelijk alle foto’s. Als je op een foto klikt kun je verder bladeren. Of je klikt op de optie “foto’s” en dan kun je ook verder bladeren of op dia show zetten. Je hebt dan zelfs de mogelijk om te kiezen of je voor aan of achteraan de geplaatste foto’s wilt beginnen.

Arrivederci

J&M