Italië en Zwitserland deel 3 2017

Hallo allemaal,

Dinsdag 30 mei

Ook nu weer prima geslapen, we hebben het ritueel aardig te pakken van luiken open, honden naar buiten en dan het terras op met koffie. Ondertussen overgestapt op oploskoffie hahha… we waren dat pruttel gedoe zat. Eigenlijk doen we tot 16.00 uur niets anders dan lekker thuis rommelen, zonnen, lezen, relaxen enz. Heerlijk hier.

Om 16.00 uur gaan we naar Ventimiglia, nog geen 8 kilometer hier vandaan. We beginnen in Alta (het oude gedeelte dus) Helemaal bovenin parkeren we (gratis) en we lopen door alle kleine steegjes naar beneden.

Ongelooflijk mooi en smal. Hier wonen mensen, er zitten piep kleine winkeltjes en aan de rand kleine restaurantjes. Eenmaal beneden heb je een fantastisch zicht op Alta Ventimiglia, zo apart hoe de bouw is, zo boven op elkaar.

We lopen de binnenstad in en gaan een hapje eten. Jeroen eet een pizza en ik een gevulde crêpe.

Daarna lopen we wat rond, doen aan window shoppen

en gaan uiteindelijk naar het strand. Ook hier een kiezelstrand en het lijkt allemaal wat viezig.

(Wat een verschil met Menton) We lopen een mooie brug over en komen weer in Alta. En nu moeten we dus weer omhoog. We beloven ons zelf een cappu als we boven zijn. We besluiten om buiten langs te lopen maar helaas lopen we verkeerd of zo, want we zien niet waar we hier omhoog kunnen. Helemaal weer terug naar ons startpunt en weer via de smalle steile steegjes omhoog. Nat van zweet maar toch heel blij komen we boven en daar is ons terrasje al. Een heerlijke cappu en dan naar de auto.

We filmen ons weggetje omhoog naar ons appartement om m’n broers het via de app even te kunnen laten zien. Alhoewel het steeds makkelijker gaat, is het wel een klein “drempeltje” om even snel naar het dorp voor iets te rijden.

We zijn om 19.30 uur thuis en we zitten net op ons terras als Flavia er aan komt met een schaal vol lekkernijen. Gemaakt door haar moeder. Alweer zo ontzettend lief. Het zijn een soort aperitief hapjes. We kletsen nog even gezellig in steenkool Engels met elkaar, echt lachen als Nederlanders en Italianen in het Engels met elkaar kletsen… hahah

Woensdag 31 mei

Er zit al een week op… wat gaat dat snel. Maar wat hebben we al veel gave dingen gedaan en gezien.

Vanmorgen staan we niet al te laat op en na alle ochtendrituelen zitten we om 09.30 uur in de auto. We zetten de navigatie op Monaco. We rijden heen via de snelweg, 31 kilometer. Er is geen echte grenscontrole maar er staat wel politie als je de “staatsgrens” passeert. Vanaf daar heb je mooi zicht op Monaco.

We hadden gepland om de auto in de parkeergarage in het oude, hoge gedeelte te zetten. Daar zouden de toeristische treintjes staan die je voor € 9.00 p.p. langs 12 plekken zou rijden.

Een adres in de buurt kende de navigatie maar doordat er nog van alles was afgezet vanwege de Grand Prix van afgelopen weekend ging dat niet goed. Na wat rond rijden toch maar een garage ingereden en echt…. Wat S M A L. Met 100x heen en weer steken stond de auto op de plek. Goed, nu naar buiten. De straat oversteken kon niet, omdat er nog dranghekken stonden.

We liepen wat verdwaald rond en uiteindelijk op internet opgezocht waar het Casino zou zijn… zucht, compleet uit de richting. Het 1e uur was gratis parkeren, dus we zijn er na 100x heen en weer steken weer uit gereden en in de buurt van het Casino opnieuw zo’n S M A L L E parkeergarage in. Toen daar ons vergaapt aan alle aparte dure auto’s en winkels en hotels.

Ondertussen was het broeierig warm en hadden we zoiets van… is dit het nu? Het viel ons eigenlijk best tegen. Maar om nu weg te gaan zonder het paleis te zien… nee, dat zou zonde zijn. Dus auto opgehaald en nu zonder navigatie de borden van Place du Paleis gevolgd. En nu kwamen we in een prachtige parkeergarage met veel ruimte. We zijn via vele trappen helemaal naar boven gelopen en kwamen uit bij…………. De treintjes…hahaha. Nou ja zeg. Maar goed, ondertussen al veel gezien dus niet meer de moeite waard. We lopen langs Cathédrale de Monaco,

lopen door een prachtig aangelegde tuin met uitkijk op de zee en komen dan bij het Paleis. Tja, oordeel zelf… wij vonden het niet echt indrukwekkend.

Het weer werd iets minder, de zon was weg en er hing lage bewolking tegen de rotsen aan. We hadden de wisseling van de wacht gemist, maar of we echt iets gemist hebben? Er liep 1 soldaat…hahahah. Ondertussen was het 13.30 uur en onze dikke buikjes knorden….En alhoewel het Jeroen pijn doet in de portemonnee hebben we toch een gezellig terrasje opgezocht en een hapje gegeten.

Via kleine winkelsteegjes terug naar de auto. Het was echt leuk om Monaco eens gezien te hebben, maar voor ons eenmalig. De terugweg hebben we weer mooi langs de kustweg gereden en nog even een paar boodschapjes gedaan. Om 17.00  uur waren we weer thuis.  Ik doe een schoonheidsslaapje op het ligbed buiten, we drinken koffie, we koken, we spelen met de bal met de doggies, we lezen en we kaarten. 

Donderdag 1 juni

Hieperdepiep, Danouk is 7 jaar. Van harte Bert en Miriam.

Het is alweer onze laatste dag hier, wat gaat het snel. De voorspellingen waren wat minder voor vandaag dus we blijven wat langer in bed. Maar als we om 08.30 uur de hondjes uit laten is het al lekker warm. We gaan buiten in de zon ontbijten en brengen daarna een paar uurtjes op ons ligbed door, ons bruine kleurtje een beetje bijhouden. We lopen nog een keer met de 2Y’s en gaan dan om 13.15 uur op pad en Yill nemen we deze keer. Ik had wat in een boekje hier gelezen over watervallen bij het dorpje Rocchetta Nervina, hier gaan we als 1e naar toe. Ook dit is maar 16 kilometer van ons af, heerlijk hoor dat zoveel leuks allemaal dichtbij is! We rijden nu ook weer door Aquadolce en we zien nu dat op de bedding van de bijna droogstaande rivier diverse “nieuwe Monet’s” zitten om ook de brug te schilderen, leuk. De weg slingert wat om hoog en we komen weer in zo’n tegen de berg aan geplakt dorpje.

Het loopt hier dood en we rijden tig kleine straatjes maar geen waterval of een verwijzing te zien. Pech, het is niet anders.

 We rijden weer naar beneden en op een rustig plekje eten we ons broodje op. Dan rijden we verder naar Apricale, maar liefst 9 kilometer verder. Dit dorpje hadden we laatst toen we op de terugweg van Bajardo waren al gezien en wilden we graag bezoeken. Nu was er gelukkig plek genoeg om te parkeren en we lopen door de straatjes en pakken een terrasje. 

Daarna gaan we weer door smalle steegjes omhoog naar een kerkje en komen uit op een klein pleintje met ook weer restaurantjes. Het ziet er allemaal zo gezellig en kneuterig uit.

En het is nog steeds mooi weer met veel zon, we werken ons aardig in het zweet. We dalen weer af naar beneden en gaan dan naar onze laatste bestemming, Vallebona en dat is vanaf hier 19 kilometer. Hierover stond in dat zelfde gidsje dat het een dorp met smalle steegjes zou zijn, vol met mimosa. Dat van die steegjes klopt, we lopen weeeeer eens naar boven (ondertussen kuuten aan de been als dobbelsteen) maar NUL mimosa. (Ik lees nu dat Mimosa tussen januari en maart bloeit hahahah) We eindigen beneden nog maar een keer op een terrasje en nemen een cappu en een croissant crema. We rekenen voor dit alles € 4,40 af, top!

Conclusie…. Geloof niet alles wat er in de reisgidsjes staat…lol.

Op de terugweg gaat Jeroen nog even de Lidl in voor wat boodschappen. Morgen is het hier “Festa della Repubblica”, een feestdag en wij denken dat de winkels dan ook dicht zitten. Dus even brood voor onderweg morgen gehaald en wat voor het avond eten.

We hebben vast wat spullen in de auto gepakt, zodat het morgen minder sjouwen is over alle trappetjes hier. Terwijl we daar mee bezig zijn komt Flavia er aan lopen met ALWEER iets lekkers, nu een eigen gebakken taart. We kunnen er niet over uit hoe lief ze is!

Morgen dus naar onze volgende plek, het V’al da Aosta! Joehoe.

Dank weer voor alle leuke reacties! Wordt zeer gewaardeerd. 

ps: ik heb eindelijk tijd gehad om even wat filmpjes te plaatsen.

Ciao Ciao

J&M