Las Vega en de nationaal parken deel 3

Maandag 13 mei
Deze morgen weer spulletjes voor het ontbijt gehaald in de bijbehorende winkel en dit keer binnen ontbeten. Daarna douchen en alles weer in de auto. We reden om 8.30 uur weg. Op naar Bluff. We hadden qua route een paar mogelijkheden. Eén daar vanaf was een groot gedeelte onverhard. Op google maps werd deze route niet aangegeven maar door inzoomen kon je de weg wel volgen. Maar omdat er onderweg niets werd aangegeven qua bebording, wij geen goede kaart hadden en we Truus van Tomtom niet vertrouwen in zo’n gebied durfden we dit niet aan (Wel jammer!) Een andere optie was om van de route af te wijken en een pondje over Lake Powell te nemen. Dat was dus het plan. De eerste 60 km een gewone mooie weg, weinig verkeer, mooie omgeving en een laatste stop voor de afslag waar 1 winkel en 1 tankstation was. We hadden de tank al vol gegooid want we zouden een stuk rijden waar je echt niets zou tegen komen. Dus alleen even koffie gehaald. Vlak na de afslag richting het pondje stond een groot bord met prijzen voor de Ferry. Ons bin’t zuunig dus we stopten even om te kijken. 25 dollar voor de oversteek, ach dat moet kunnen. Ik trok alweer op en trapte acuut weer op de rem….borden lezen is deze vakantie niet ons sterkste punt….hangt er onder de prijzen een bord met “ferry closed”…..Wat een shitzooi zeg! Maar goed……….gelukkig lazen we het op tijd want tot aan de ferry was 61 km en die hadden we dan gewoon weer terug moeten rijden. Pffff. Goed…dan maar de oorspronkelijke route. Nu reden we de Route 95 south, een stuk van 203 km. Het was afwisselend van prachtig met een gebied wat aandeed als de mini Grand Canyon tot verschrikkelijk saai en steeds weer hetzelfde. Met name het laatste stuk duurde lang. Maar aan de andere kant was het ook weer zo gaaf om echt in de middle of nowere te rijden. Af en toe had je een tegenligger en af en toe zag je een fietser (diep diep respect!!!!) en verder niets dan natuur. Ook de radio had uren lang geen bereik….Toen we weer in de iets bewoonde wereld waren zagen we een supermarkt…jeeeeah…die hadden we al dagen niet gezien! Daar even 2 luchtbedjes gekocht en wat fruit. Na nog zo’n half uur rijden waren we bij ons hotel. The Recapture Lodge in Bluff. We gingen vanuit Torrey er op vooruit want dit dorp heeft 280 inwoners…;-) Helaas was onze kamer nog niet klaar dus gingen we even lunchen. Er zitten 2 restaurants hier en 1 daarvan was nog gesloten, dus de beslissing was gauw gemaakt waar we wat zouden eten! Daarna naar de kamer…Oeps…dit is wel heul erg terug in de tijd. Ach ja…dat heeft ook wel weer wat. Jeroen heeft z’n longen leeg geblazen op de 2 luchtbedjes en om 16.00 uur lagen we heerlijk op het toch-nog-wel-koude water. Genoten tot 18.00 uur. Na een verfrissend doucheje de straat over gestoken naar het andere restaurant van dit dorp. Hier hebben we echt heerlijk gegeten en ons ook weer verbaasd hoe makkelijk Amerikanen zijn. De ontzettend aardige jongen die ons bediende had gympies aan, een joggingsbroek en een Duitse  nationaal elftalvoetbal T-shirt …. Toen ik hem aan sprak op dat T-shirt en vroeg of hij fan of zo was, moest hij lachen. Nee hoor, gekocht voor 2 dollar in een 2e hands winkel…hahhahaah. Maar daar ga je toch niet mee in de bediening lopen…. Echt grappig. Na het eten de hoofdstraat even door gelopen naar Bluff Fort….het zou het decor kunnen zijn van de serie “het kleine huis op de prairie”. Ik heb net als Laura Ingalls even op zo’n oude wagen gezeten. Was leuk om even te zien en lekker om even te wandelen. Het was nog steeds heerlijk weer. Voor onze hotelkamer koffie gedronken en gelezen aan de picknick tafel tot het donker werd.
We zouden hier eigenlijk 2 nachten blijven maar hebben besloten om morgen toch verder te gaan. We gaan weer richting de bewoonde wereld!
Dinsdag 14 mei
Diaan, van harte gefeliciteerd meid!! Heb je een gezellige dag gehad?                                                                                                                      We hebben ontbeten in een soort grote huiskamer. Grote tafels waar je met verschillende mensen aan tafel zit, en alles in voor-oorlogse stijl, maar wel op een gezellige manier. Grappig genoeg ging er een wat ouder Nederlands stel bij ons aan tafel zitten. De wereld is weer klein. Tegen half 10 zijn we op pad gegaan. De 1e stop was al na een half uur, bij Gooseneck State Park. Hier zie je de San Juan rivier in de vorm van 2 hoefijzers diep onder je stromen. Zie voor de duidelijkheid de foto’s, want uitleggen is moeilijk. Daarna door naar een wereld beroemd stukje weg. Waardoor? Door de Western films Stagecoach met John Wayne en Sergio Leone’s Once Upon A Time In The West met Clint Eastwood die hier opgenomen zijn. Het schijnt het meest gefotografeerde stukje van Amerika te zijn. Zo…tot zover mijn culturele bijdrage aan jullie. We zijn het park in gegaan, hebben even bij het Visitor Center gekeken en toen de niet geasfalteerde weg op gegaan, een route van 17 mile dwars door de woestijn langs al die wereldberoemde rotsen….het was echt één en al hobbel…je reed 10 km per uur….om de gaten  heen rijdend….pfff……een aanslag op mijn lijf!!! (En de auto waarschijnlijk haha). Na 1,5 uur waren we het zat, was de auto stoffig, maar waren we zo blij dat we ook dit nog hebben gezien!! Ook dit valt weeeeer eens niet goed uit te leggen, zelfs de foto’s geven ons gevoel niet weer.  We hebben nu 5 verschillende Nationaal Parken gezien en we zijn van alle 5 echt onder de indruk. Een aanrader!! Na dit park was het gedaan met al het natuur schoon. 200 km lange wegen met weinig dorpjes en veel vervallen huizen die veel leeg staan, als er nog gewoond wordt hebben ze een BENDE om het huis, niet normaal meer. Onderweg 1x er uit geweest en om 15.00 (dachten we) waren we bij ons hotel. Bleek het dus weer een uur vroeger te zijn (daar had je dat uur wat we kwijt waren….). Gelukkig kregen we de sleutel van onze kamer…wat zeg ik…van onze SUITE! Wat een fantastisch hotel, een mega grote kamer met zithoek en keuken (met alles er op en er aan) en een ruime badkamer. Wat zijn we in onze sas hiermee. De zon was verdwenen, het sputterde iets dus we besloten even fijn op de kamer te blijven…..we hebben hier een snelle internet verbinding dus Jeroen kon zijn achterstand van Voetbal International uitzendingen in halen en ik heb gelezen (lees..liggen snurken). Tegen 17.00 uur gingen we naar de lobby en daar hadden ze happy hour (ze noemen het hier social hour…het hotel wordt veel gebruikt door zaken mensen en zo kunnen ze bij praten, net werken enz.) Er was dus gratis drank, gehaktballetjes, chips en salade. Op een tafel lagen diverse spelletjes en wij hebben naast het snacken ook een potje Amerikaans jokeren gedaan. Hoe gezellig! Daarna konden we na 5 dagen E I N D E L I J K shoppen…..;-) Dichtbij zat een Mall….maar uiteindelijk niets anders gekocht dan sokken. We zijn het verleerd of zo….lol. Nog even door Flagstaff zelf gereden, 2 “Kruidvatten” aan gedaan en daarna weer terug naar het hotel.