New York en Florida deel 6

Hoi, dit is ons laatste verslag alweer....

Zondagmorgen nog 1x ontbeten in onze prachtige tuin/park en om 09.45 uur vertrokken. Kort maar saai tochtje voor de boeg. 135 km rechtdoor….dwars door de Everglades. Om 12.30 uur waren we al in Florida City waar we vroeg konden inchecken in ons hotel, Travelodge. Alweer zo’n vriendelijke man achter de balie (hotel krijgt op tripadvisor bijna alleen maar 10-en). Hij was 4 jaar geleden nog bij familie in Den Haag geweest en vertelde daar enthousiast over. Ook had hij leuke tips over de omgeving. Omdat het bloedheet was zijn we daarna in één streep door gegaan naar het zwembad. Dat hadden we dus helemaal voor ons alleen. Na een yoghurtje en de gebruikelijke bak koffie tegen 16.26uur weer op pad. We gingen naar “Robert is here”, waar je de lekkerste verste milhshakes kunt kopen, maar ook heel veel soorten vers fruit. Het is ook een beetje een attractie, je moet hier zijn geweest. (En ik was dat al eens….schoot mij op weg er naar toe te binnen….100 jaar geleden hebben Anneke en ik hier ook al een milkshake gehad, te leuk dus om dit nu weer te zien!) Daarna nog even naar de GAP outlet want…………..het is bekend of we “blauw” of “roze” moesten shoppen voor Joris en Marijke, ze hadden afgelopen vrijdag de 20 weken echo. Maar of ik het verder mag vertellen weet ik niet, dus ik hou het hier mooi geheim. Ook hier viel het aanbod tegen, dus weinig gekocht. Het werd etenstijd, dus op naar Denny’s. Met de hotelsleutel van de Travelodge kreeg je hier 20% korting, echt weer iets voor ons. …..;-) De avond eerst buiten, voor de deur is een zitje, doorgebracht om te kaarten, maar werden lek gestoken….Dus binnen verder, en Jeroen heeft wederom gewonnen….

Maandagmorgen op tijd opgestaan, we hadden een lange dag voor de boeg. Ook bij dit hotel zat een ontbijt bij, het beste tot nu toe. De tank even vol gegooid (€ 0,68 de liter!) en op naar Key West. We hadden ruim 3 uur voor de boeg. De route is op zich niet echt geweldig, het klinkt leuk als je door plaatsjes rijdt als Key Largo, de 7 Milesbridge is ook best mooi, maar verder vrij eentonig. We hadden heel dom de gedetailleerde kaart van Key West op bed laten liggen, dus het was even zoeken. We kwamen langs het meest zuidelijkste puntje van Amerika (Southernmost point). Vandaar uit is het 90 miles naar Cuba (met de boot uiteraard) Daar natuurlijk even foto’s gemaakt en doorgereden naar Duvalstreet, de hoofdstraat van Key West. Auto geparkeerd en de hele straat afgelopen. Wat leuk, wat leuk! Zo gezellig allemaal. En wat was het bloody hot, pfff…we waren echt drijfnat van het zweet. Aan het einde van de straat kwam je weer aan de kust, daar lag nog zo'n megagroot cruiseschip. Onderweg tig keer wat te drinken gehaald en genoten van de gezelligheid. Op de terug weg liepen we tegen een standje aan met schilderijen…..en we geloofden onze ogen niet!!! Er was een tekening gemaakt van een houten pilaar met wegwijzers er op met afstanden, bijvoorbeeld Denver 2232 miles, en Boston 1668 miles, maar ook….Almelo 4837 miles!! We wisten dat we in een beroemde stad wonen, maar dat het zo bekend was….als jullie denken….joa joa….maak dat de kat maar wijs, check de foto van ons gekochte schilderijtje!!!!! Met de auto nog wat meer bekeken van KW en toen, dezelfde route weer helemaal terug, alleen nog iets verder, naar Miami. 4,5 uur te gaan.Onderweg nog even lekker de voetjes in de zee gehad (die is hier dus gewoon 26,7C!!!). Net voor Miami gegeten bij Tacobell, de laatste keer deze vakantie en spullen voor het ontbijt gehaald bij de Walmart. Tegen 19.45 uur waren we bij ons poepie sjieke hotel, de Sofitel. Na het inchecken wilden we even op zo’n handige bagagekar al onze aankopen uit de auto meenemen naar de hotelkamer, dit is immers ons laatste hotel en daar zullen we alles moeten opruimen en in de koffers zien te krijgen. Maar omdat het hier zo poepie sjiek is kwam er natuurlijk gelijk hulp bij. We zeiden nog, hoeft niet hoor, maar daar wilde hij niets van horen…..we schaamden ons diep, er bleven maar losse tassen uit onze auto komen…te gênant. Hij ging natuurlijk helemaal mee naar onze kamer, zorgde dat de koffers op van die speciale rekjes kwamen te staan en hielp ons weer met AL die tasjes. Kost wat….maar dat heb je wat…;-) We zijn daarna weer naar beneden gegaan, kopje koffie bij de Starbucks gehaald en er mee naar buiten gelopen. In één woord WOUW! Heerlijk bij het zwembad op de loungeset gezeten, het was nog steeds warm. Wat een prachtig uitzicht, wat mooi verlicht allemaal, echt te gek. Daarna even gedoucht en toen languit want met name Mieke had de knollen erg op van deze lange (warme) dag. (ps: Ingmar niet gezien..)

Dinsdagmorgen werd ik wakker omdat Jeroen al zijn korte broek en T-shirt aan deed. Hoe mooi en luxe het hotel ook is, een koffiezetapparaat (of koelkast) is er niet. Dus hij ging naar beneden om koffie te kopen. Heerlijk (en lief). Daarna op naar de sportzaal….dat hebben ze dan wel weer! En hoe…perfect voor elkaar met veel apparaten, er staat een schaal met fruit, koud water en je kunt “oortjes” pakken zodat je naar je eigen tv kunt kijken/luisteren. We hebben ons een klein uurtje uitgeleefd en toen op onze kamer ontbeten. Het regende toen we wakker werden, maar in de loop van de ochtend klaarde het gelukkig op. We zijn naar het zwembad gegaan. Het was ook hier perfect voor elkaar met luxe ligbedden voorzien van een dikke matras en op elk ligbed lag al een mega grote handdoek klaar. Tjonge….dit zijn we niet gewend. We hebben onze “ordinaire” luchtbedjes maar niet opgehaald….;-) De wifi werkt perfect dus veel kunnen whatsappen! Ben weer bij wat mijn vriendinnetjes en mijn pa zoal aan het doen waren…haha. In de loop van de middag weer naar de kamer en onder de douche tot de ontdekking komen dat we zelfs wat verbrandt zijn…ondanks dat we niet echt wit meer waren. We besloten om naar Miami Beach te rijden. Na wat zoeken konden we de auto kwijt en we hebben eerst wat gegeten. Toen wandelen over Ocean Drive, de plek om te zien en gezien te worden. En wat was het verschrikkelijk drukkend warm….niet normaal…zo zweten! Omdat onze koffie inname was gedaald naar alleen het bakkie van vanmorgen, gauw een Starbucks met airco opgezocht. We hadden relax stoelen bij het raam en we hebben genoten van al het volk wat er zo langs loopt. Van vrouwen die bijna niets aan hebben, vreselijk dikke mensen en homo’s over the top nichterig. Toen we na een klein uurtje verder wilden, begon het te regenen. Op naar de auto. Dus Anneke, sorry…niet bij Deucebar wat gedronken, wel er langs heen gereden. Net als langs The Clay. Daarna met een ommetje, via de Walgreens, terug naar ons hotel.

Woensdag…onze laatste echte dag hier. Nu ook weer koffie van Jeroen en op naar the Gym. Met Mieke werd het niet echt wat, lood in de benen en Jeroen ging lekker. Daarna een beetje de tijd volmaken omdat we beneden in de lobby de boarding passes wilden printen en dit kon vanaf 24 uur van te voren. Dus strak om 11.11 uur zaten we achter de pc en het was zo geregeld. Toen op naar Denny’s…..eindelijk mocht ik van mezelf het pannekoeken met aardbeien ontbijt nemen….heerlijk. We waren er rond 12.00 uur en we vergingen onder tussen van de honger. Het was weer bewolkt en geen kans op zon vandaag dus……. nog één keer shoppen, bij een echte Mall. Deze is zo onvoorstelbaar groot, 5 hele grote stukken met elkaar verbonden, denk dat we zeker 3 km hebben gelopen..;-) Op de weg naar ons hotel TomTom op de route zonder snelwegen gezet zodat we nog wat leuke dingen konden zien. Op de kamer aan de opruiming, alle etiketjes er uit knippen, en de koffers weer fatsoenlijk in pakken. En een gedeelte in de handbagage. Nu maar hopen dat de koffers niet te zwaar zijn…..  ’s avonds gegeten bij Cici’s pizza. En het laatste gedeelte van de avond bezig met dit verslag, lezen en wat tv kijken.
En nog even mopperen, we wisten het al maar soms vergeet je het weer, we zijn letterlijk weer klaar met Miami. We hebben ons zo geërgerd aan het Spaans sprekende volk hier, ze zijn onbeleefd, lopen met hele families breed met tig buggy’s en nemen gewoon alle ruimte in beslag, ze schreeuwen, staat er een Spaans sprekend persoon ergens in de bediening dan kunnen ze nauwelijks Engels…bah! (voor ons gevoel is dat alleen hier in Miami)

Morgen om 11.11 uur (plaatselijke tijd) gaat onze 1e vlucht naar Washington. (vluchtje van 2,5 uur) Helaas hebben we daar 4 uur te overbruggen en dan 8 uur vliegen naar Schiphol, waar we om 07.15 uur landen. En dan..op naar Youp!!!!

Ps: We kregen nog weer mail over Bart, de druk in zijn hersenen neemt toe en de doktoren willen gelijk opereren als dit erger wordt. Maar dit houdt dan gelijk in dat de kans op beschadiging groot is….het blijft zo oneerlijk!!!

Nogmaals dank voor alle aandacht die van jullie kregen. We hebben dit met alle plezier weer bij gehouden. Op deze manier is het voor ons zelf ook een leuk naslagwerk.

Groetjes en tot in (het koude) Nederland