Schwarzwald juni 2020

Even een verhaaltje vooraf: toen Jeroen v.h. UWV op 20 mei 2 maanden vrijstelling kreeg van alle verplichtingen vonden we het een goed plan om ff weg te gaan. (zonder het op te geven bij het UWV 😉🙈) 

En waar we natuurlijk niet aan voorbij kunnen gaan, is het Corona virus. Hoe kijken we ooit terug op dit aparte jaar (of gaat het nog veel langer duren?) Want wij hebben nog mazzel gehad dat we zo'n heerlijke vakantie hebben gehad in januari! Onze vakantie naar Florida 21 mei t/m 7 juni is geannuleerd. Kunnen we de ontvangen voucher van KLM volgend jaar gebruiken. Kww....

Maar gezondheid gaat voor alles en dus passen we ons, waar nodig, aan, ook in het buitenland.  Niet iedereen denkt er zo over, veel mensen blijven in Nederland. Mooi dat iedereen daar gelukkig zijn eigen keuze in kan en mag maken. 

Vanaf 15 juni zijn de grenzen met de meeste Europese landen weer open gegaan. Wij hadden een prachtig appartement gehuurd in het zuiden van het Schwarzwald, wat gezien alle maatregelen en de 1,5 meter maatschappij nu misschien net iets fijner is dan een hotel. 

Ik beschrijf dit allemaal even iets uitgebreider omdat we sinds de uitbraak van de Spaanse griep in 1918 nooit zoiets meer mee hadden gemaakt. De hele wereld staat op de kop,  economieën storten in en niemand weet hoe lang dit gaat duren. 

Dus als het nageslacht dit leest😉 dan is het...ohja... in 2020 was er het corona virus waar zoveel mensen aan overleden zijn..... 😔

Donderdag 18 juni had ik op mijn werk al zere polsen en vrijdag 19 juni, de dag van vertrek werd ik wakker met ook een zere knie. In de loop v.d dag werd dit alleen maar erger, zat de pijn in beide knieën en hebben we de meerdere stops in leuke dorpjes laten gaan, ik kon nauwelijks lopen. 

Ons appartement is fantastisch en niet onbelangrijk, het heeft een super fijn bed. Want ik werd alleen maar zieker en heb daar heel wat uren door gebracht. De nacht van zaterdag op zondag was zó slecht dat we besloten in te pakken en naar huis te gaan. Terwijl Jeroen de meeste spullen aan het in pakken was en ik er wat omheen scharrelde dacht ik....goh, het lijkt wel of het iets beter gaat. Nog meer tranen.... twijfel.... en besloten om het aan te kijken. Die middag een klein autotochtje gemaakt en in het Zwitserse Laufenberg, een pittoresk plaatsje aan de Rijn, een terrasje gepakt. Maar de kleine stukjes lopen voelde als het lopen v.d marathon. 😌😌

Maandag 22 juni voelde iets beter. Zonder hondjes een uitstapje gemaakt naar eerst Sankt Blasien, een schitterend dorpje met een prachtige basiliek en nog even naar de Titisee. Gauw weer naar huis en naar bed. WTF heb ik??? 

Dinsdag 23 juni de huisarts gebeld en gevraagd om een telefonisch consult. Hij belde vrij snel terug en na het aan horen van alle klachten was zijn conclusie: een virus. Kenmerkend voor dit virus is dat het steeds verplaatst in je lijf. Nou dat klopt...🙄🙄 van zere polsen naar zere tenen, van zere knieën naar zere schouderbladen. Advies: veel water drinken, ibuprofen blijven slikken en rustig aan doen, hij zag geen reden waarom ik niet uit kon zieken op de plek waar ik was. Het moet toch "vanzelf weer over gaan".... Best goed nieuws toch? 💪

We halen broodjes in het dorp voor onderweg en nemen koffie mee. We gaan de (van tevoren uitgezette route) door Zwitserland rijden. Inclusief 3 korte passen. Lang verhaal kort: waarom deze doorgaande routes passen heten, shoot me?? Zo heel af en toe was het landschap mooi, vonden we een redelijke picknick stop,  maar pasten we onze route aan op "zo snel mogelijk terug". (En lees... zo snel mogelijk weer naar bed) Niet één foto genomen vandaag....🙈

Woensdag 24 juni

Misschien gisteren toch teveel gedaan? Het is niet echt een top ochtend. Omdat de ibuprofen bijna op is, zoeken we de dichtstbijzijnde apotheek op om goed in te slaan. Na een extra dutje voelt het wat beter en nemen we Yill mee naar een leuk meertje. Op de route rijden we langs de Schluchsee en dat ziet er ook gezellig uit. Yill en wij vermaken ons een uurtje prima bij het water.

We rijden terug naar de Schluchsee waar we op een terrasje genieten van het mooie weer en het uitzicht.

S' avonds eten we lekker bij de Griek op het terras.   

Donderdag 25 juni

De beste dag v.d week 🤞 Er zit dus vooruitgang in. De paar mensen thuis die weten dat ik ziek ben informeren ELKE dag. Ontzettend lief. We maken geen haast, gaan na het uitlaten v.d doggies terug in bed en slaap ik weer een beetje. 

Tegen 11.15 gaan we zonder honden op pad. Eerst naar de winkels bij Laufenberg. Als je aan komt rijden heb je schitterend zicht op dit plaatsje:

Depot, DM, Cecil enz. zit hier bij elkaar. Het is ondertussen best warm en het is geen pretje met die mondmaskers op, in de winkels. Na een kop koffie op het terras rijden we aan de Duitse kant v.d Rijn naar Rheinfelden 🇩🇪. We parkeren in een parkeergarage en lopen na een minuut of 10 via een autovrije brug naar Rheinfelden🇨🇭 

Ook dit erg mooi. We drinken een colaatje zero want het is behoorlijk warm en sjokken dan terug. 3 kwartier later zijn we thuis, laten de hondjes uit bij het mooie meertje en duik ik voor een schoonheidsslaapje nog ff een uurtje mijn bed in. 

Vrijdag  26 juni

We hadden al besloten om 1 dag eerder naar huis te gaan, zodat ik zondag nog ff rust heb thuis. ( pfff, ik mag mezelf niet meer horen... wat een old wief🙄) 

We doen eigenlijk  niks vandaag, eindelijk zin om eens aan het blog te werken, we ruimen de boel op en eten 's avonds heerlijk bij een Italiaans restaurant. 

Morgen dus naar huis....

Vooral ik kijk met gemengde gevoelens op deze week terug. Jeroen is hier veel makkelijker in dan ik, ziet de positieve dingen van de kleine uitstapjes die we hebben gemaakt en het fijne appartement dat we hebben. Ik zie, op dit moment, alleen maar hoe zonde ik het vind van onze vakantie....😔

Maar, ik had wel de beste verpleger van de wereld! Niets was hem teveel, alles werd mij uit handen genomen! Dat verzacht veel. 🥰🥰

Goed, ondanks alles de eind conclusie: 

Het stukje van het Schwarzwald waar we zaten was misschien niet zo handig. Alles lag best ver weg en was bereikbaar via best wel kleine slinger wegen. De omgeving is wel heel mooi. Het appartement zoals gezegd heerlijk. We denken niet dat we dit deel van Duitsland nog eens aan zullen doen voor een vakantie. 

Over 57 dagen staat onze vakantie naar Italië, met als start 2 nachten in Zwitserland,  op de planning. Maar niets is zeker in deze onzekere Corona tijd, dus kww. 

J&M 💏