Tannheimer Tall Oostenrijk deel 4 (juli 2016)

Maandag 25 juli  

Om 08.00 uur bellen we de Duitse Carglass. We krijgen een bandje dat het momenteel druk is en dat we terug worden gebeld. We ontbijten en drinken nog maar eens een bakkie koffie…maar we worden niet terug gebeld. We besluiten naar Sonthofen te rijden en daar maar eens te overleggen. Daar treffen we de aller aardigste man ever aan. We moeten van Nicolais eerst met de Nederlandse Carglass bellen en zeggen dat we hier zijn, zodat zij de Duiste Carglass kunnen inseinen zodat we niets voor hoeven te schieten. Mooi. De mevrouw aan de telefoon vertelt ons dat we eigenlijk zaterdag niet goed geholpen zijn. Ze hadden toen al een spoed bestelling kunnen plaatsen. Oké… Niet getreurd, we zijn hier nu en er wordt nu met spoed een ruit besteld. Die wordt ’s nachts vanuit België naar Duitsland gereden (normale werkwijze) en wij maken met onze nieuwe BFF de afspraak: dinsdag 08.00 uur. Het kan zeker wel 3 à 4 uur gaan duren. We hadden al een bakker gezien verder op en ook de stad is lopend wel haalbaar. Wij komen de tijd wel door.

We rijden weer terug en zetten nog een keer de auto in de garage hier. Net op dat moment belt Carglass Duitsland terug. We vertellen dat we ondertussen al actie hebben ondernomen. We worden even in de wacht gezet en dan krijgen we de bevestiging dat alles inderdaad in werking is gezet.

Ondertussen is het alweer begin van de middag en nog steeds droog dus we maken weer een mooie wandeling met de honden. We zitten in de zon als Nicolais belt….hij heeft een slechte mededeling. De ruit voor de Cactus heeft zeker 5 dagen levertijd. Dus dat gaat ‘m niet worden morgen….. Sjeezus. Maar hij heeft geregeld dat we morgenvroeg in Kempten terecht kunnen voor een noodruit. (die heeft hij niet). Zucht, dan gaan we dat doen.

 En dan…jaja… pakken we weer de B U S. Nu de andere kant op naar Tannheim. We lopen door het dorpje, zien een leuk pand leeg staan en fantaseren ons “Ik vertek” moment. We beginnen hier een B&B annex souvenierwinkel. Al lachend gaan we op het terras zitten bij Vital Hotel "zum Ritter". Het is aardig afgekoeld. We moeten nog wel even op de bus terug wachten dus we kopen de Telegraaf en vermaken ons wel een tijdje zo.

Thuis eten we macaroni en wandelen weer een stuk. We hebben de smaak van een kaartje leggen aardig te pakken en gelukkig win ik ook een keer. ;-)

Dinsdag 26 juli

We staan op tijd op, lopen met de honden en eten snel een broodje. We zijn om 09.30 uur in Kempten. En alsof het allemaal nog niet genoeg tegen zit…zo’n hard plastic noodruit gaat niet passen. Het oppervlak is te breed en dan staat de ruit te bol???? Huh…wisten ze dit dan niet eerder? Wat een gedoe zeg. Hij stofzuigt in ieder geval de auto en maakt een betere nood voorziening dan het blauwe plastic. Het is nu meer “doorzichtig”, wat meer op maat gemaakt en zowel van binnen als van buiten vast geplakt. Hij verzekert ons er van dat we hiermee naar Nederland kunnen rijden.

We gaan het centrum van Kempten in. Het is werkelijk stralend weer en wat is het een mooie stad.

We hebben de auto niet in een parkeergarage gezet hahaah. We lopen terug naar de parkeergarage en het bedrijf wat er bij hoort. Want ik vergeet nog te vertellen… de man bij de Carglass vanmorgen vroeg wat er gebeurd was. Wij vertelden het en hij zei: bij Reischmann zeker. Blijk ik dus echt niet enige domme blondje te zijn…hij had al vele klanten hier gehad. Is dat niet erg?

We vragen aan de kassa naar een manager. De caissière belt iemand en we krijgen iemand aan de telefoon. Hij vind het allemaal erg vervelend voor ons, bevestigt inderdaad dat we niet de eerste zijn. Maar als je de parkeergarage binnen rijdt hangt er een bord waarop staat: voorwaarts parkeren. Dit gaan we even later checken. En inderdaad, het hangt aan het plafond als je de parkeergarage in rijdt. Wij denken dat 99% van de mensen dit niet ziet.

Tja…. We gaan maar gewoon verder met vakantie vieren. We doen nog wat inkopen bij de DM drogerie met de cadeaubon die ik heb gekregen van Jürgen voor mijn verjaardag. Heeeerlijk om GRATIS te shoppen!

We rijden naar huis en het valt ons mee hoe het gaat met het plastic. Maar een erg hoge snelheid geeft erg veel lawaai. En het voelt nog steeds niet goed dat Yill op de hoedenplank gaat zitten.

Voordat we naar de honden gaan rijden we nog iets wat op onze to-do list stond. We hoorden van de eigenaresse dat je toch op een plek stijl omhoog kon. Naar restaurant Zugspitze Blick. Ze heeft niet teveel gezegd…heerlijk weggetje, lekker smal en stijl en een prachtig uitzicht. Natuurlijk treffen wij het weer dat op dinsdag het restaurant Ruhetag heeft. Maar we wandelen naar de top waar een klein kapelletje staat en we gaan op een bankje zitten genieten van het uitzicht. Had ik al gezegd hoe mooi het hier is….

Het is ondertussen bewolkt maar nog prima op ons balkon. De rest van de middag lezen we en laten we de honden uit.

In Tannheim eten we bij pizzeria “Enzian” een lekkere pizza/pasta. Ons laatste avondmaal…..

We pakken alvast de koffer in en we leggen vast wat dingen in de auto. We gaan morgen rijden i.p.v. donderdag.

Jeroen gaat donderdagavond naar Heracles (Europees voetbal) en dat begint al om 18.30 uur. Het leek ons dus niet slim om donderdag “stress” onderweg te hebben omdat we files hebben. Helemaal nu we ook niet zo hard kunnen rijden. Daarnaast is het ook wel fijn om een dagje thuis te zijn omdat Jeroen vrijdag en zaterdag ook alweer moet werken.

Woensdag 27 jul

We staan normale tijd op en om 08.30 uur rijden we weg. 765 kilometer te gaan en volgend de navigatie zijn we om 15.39 uur thuis. Joa joa.

Het gaat met de nood ruit prima. De jassen e.d. die we op de hoedenplank hebben gelegd werken ook wat geluiddempend en Yill kan er niet op springen. We rijden eigenlijk prima door, natuurlijk hebben we hier en daar wat files. We gaan er 2x uit en om 17.45 uur zijn we thuis. TOP!

De eindconclusie:

Het was een fantastische vakantie. We zijn nu al vaak naar Duitsland en/of Oostenrijk geweest maar dit was het fijnste appartement tot nu toe. Ook een fijne plek om de honden uit te laten. Vooral dat we nooit andere honden tegen kwamen. De omgeving is mooi, niet spectaculair mooi, maar goed genoeg. En overal opvallend aardige mensen! Ik ben echt in het verkeerde land geboren!!!

Tja….en nu? Er is geen aftel app…. :-(

We moeten eerst maar eens zien hoe alles bij Jeroen op het werk verloopt en wanneer hij volgend jaar met vakantie kan.

Plannen zijn er gelukkig wel…. Waarschijnlijk Denver en de Rocky Mountains en ergens eindigen in de zon.

Bedankt voor het lezen en de reacties (ook via de app en zo!)

Liefs

Jeroen en Mieke