Verbano-Cusio-Ossola augustus 2022 laatste deel

Donderdag 1 september 

Om 10.30 uur zitten we aan het ontbijtje in Gravellone...😋😋 Begin van de week gaf de weersite aan dat het donderdag de hele dag zou regenen. Tot nu toe is het bewolkt, af en toe een zonnetje en een aangename temperatuur van 24C. Na het heerlijke ontbijt gaan we dorpjes en bankjes hoppen 😁 Vanaf Baveno rijden we langs het water van het Lago Maggiore en stoppen waar het ons leuk lijkt. In Stresa lopen we even door het centrumpje en langs de waterkant. Ik denk dat Stresa wel de mooiste plek is hier.

We rijden verder, het is niet druk, dus af en toe parkeren we en nemen we even een momentje op een bankje. Gewoon even heel erg in het moment leven... wat is het prachtig allemaal! 

Vlak voor Arona gaan we omhoog. Daar staat het San Carlo Borromeo Statue ( het vertegenwoordigt Charles Borromeo, katholieke heilige en voormalig aartsbisschop van Milaan) en je kunt zelfs in het Statue. Ik las dat dit na het vrijheidsbeeld in New York het grootste Statue is waar je ook in kunt, maar dat slaan wij over.

Arona kan ons niet zo bekoren en we besluiten om niet de snelweg terug te rijden, maar dezelfde route langs het water. Nu stoppen we in Baveno en pakken hier even een terrasje. Voor mij extra genieten... kijk die lieve musjes🤩🤩...zo tam! 

In de loop van de middag zijn we thuis. Ondertussen is het bijna 30C en best zonnig, dus tja... nog maar eens naar de Toce rivier. En tja...toch nog maar een foto🤣🤣

En dan besluiten we om "even" de berg op te rijden waar wij vanaf ons balkon op kijken. Het is 3 km S T E I L  en S M A L omhoog... fantaaaaastisch! Bij elke bocht op de claxon. Het dorp heet Colloro... wij noemen het Kolere wat een rit🙈

Gelukkig was er ook een restaurant...met uitzicht.

Wel jammer van de bewolking, maar ook wel apart. We genieten van een aperativo. We komen zonder kleerscheuren (lees deuken) weer beneden 🥵 

We hebben kliekjesdag, lekker makkelijk. 

Het was weer een heerlijk dagje. 

Ps: ik mag van Jeroen er niet meer zoveel over zeggen... dus heel kort... het gaat zo zo...😌

Vrijdag 2 september 

Voor het eerst geen ontbijt op het balkon. Het is te fris. We doen rustig aan en vertrekken tegen 11.00 uur naar Macugnagna, aan de voet van de Monte Rosa. Klein uurtje rijden. Het is hier een wintersport gebied, maar ook zomers zijn de kabelbaan en stoeltjeslift open. Wij maken daar nu geen gebruik van, maar oriënteren ons vast voor een ander jaar. Het is zo jammer dat het nog bewolkt is, want wat zou je anders schitterend zicht hebben gehad op het bergmassief van de Monte Rosa. We vinden het nu al mooi... kun je nagaan...😀 

 (door de wolken heen zie je iets van de hoge toppen)

De Monte Rosa (4634 meter) is een bergmassief in de Walliser en de Penninische Alpen. Het massief vormt de grens tussen Zwitserland en Italië. De noordflank ligt in Wallis (Zwitserland). De zuidelijke en oostelijke hellingen liggen in de Italiaanse regio's Valle d'Aosta en Piëmont. Het Monte Rosa-massief is na het Mont Blanc-massief de hoogste berggroep van de Alpen.

Iets terug ligt Staffa en daar zitten we gezellig op een terrasje.

We hadden op de parkeerplaats al een Nederlandse touringcar gezien en kwamen nog even aan de klets met een stel uit Eindhoven. We reden nog heel even een klein stukje terug in de hoop dat de Monte Rosa al beter in zicht was, maar helaas. We gaan dus de weg naar beneden weer op en komen dan achter de touringcar. Wat een sensatie! En diep respect voor de chauffeur! En het wordt nog een heel spektakel als 2 touringcars elkaar moeten passeren...

Als we thuis zijn, gooien we de 2Y's even achter de deur en rijden wij door naar Gravellone. Shopping time! Haha... zoals zo vaak hier... we kopen niets. Alleen nog even broodjes voor morgen onderweg. 

Het is nog best redelijk weer en we zitten nog even op ons balkon te lezen. Dan pakken we de spullen in, laten de honden uit en rijden weer naar Gravellone. Toch fijn dat alles zo dichtbij is. We hadden om 19.00 uur een tafel gereserveerd bij Roadhouse. We hadden zin in een Amerikaanse afsluiting 😀🍔🍟en het was top! 

Dan rijden we nog even voor de laatste keer naar Feriolo. En ook bij avond is dit prachtig. We drinken hier nog een cappuccino en dan zit het er op. 

Zaterdag 3 september 

Om 06.45 uur vertrekken we. Het is grauw en er vallen een paar druppels. Een klein uurtje later staan we boven op de Simplonpas. Het is droog en ondanks de bewolking weer mooi. Hier doen we even een bakkie koffie en laten we de hondjes uit. 

Als we afdalen en in Brig zijn, slaan we links af en gaan we verderop de berg op, naar Goppenstein. Jeroen koopt snel een kaartje CHF 29.50.

We kunnen nog net de auto op de trein van 09.02 uur rijden. Het blijft een leuk en apart iets. 20 minuten later ben je in Kandersteg. Bekend terrein voor ons en gewoon kicken!! Zooo mooi hier. 

In Spiez gaan we de snelweg op en vanaf daar heeft het uren gegoten!! Tegen 14.00 begint het droog te worden. We pauzeren weer even en we besluiten om het hotel in Frankfurt te annuleren. We kachelen mooi door naar huis. Het is precies 19.00 uur als we thuis zijn. We pakken de auto leeg, Jeroen haalt even patat en nadat we gegeten hebben brengt hij een tas naar boven. Daar gaat het mis. Hij is duizelig, hij zweet enorm (nog meer dan hij de afgelopen week al deed) en heeft het gevoel dat hij onderuit gaat. Dit kan toch niet langer zo!! Hij belt de huisartsenpost en die willen een ambulance laten komen. Maar we wonen zo dichtbij, op eigen risico rijden we naar het ziekenhuis. Na een onderzoek van de huisarts worden we door gestuurd naar de hartafdeling. Jeroen komt gelijk aan de monitor te liggen en dan blijkt dat zijn hartslag 240 is. (moet tussen de 60 en de 100 zijn)

Er wordt bloed afgenomen en er komt een verpleegkundige. En het is echt net tovenarij... zij past carotismassage (in de hals) toe en de hartslag daalt naar 125... tsss.. Het zweten is gelijk over. Ongelooflijk dit! 

Helaas is er een spoedgeval en moeten we lang wachten op de cardioloog, net als op de bloeduitslagen. Na 23.00 uur is er wisseling van de wacht en komt er een nieuwe verpleegkundige. Zij gaat bellen met de cardioloog. Uiteindelijk krijgen we te horen dat Jeroen moet blijven en dat hij morgen een cardioversie (reset van het hart) krijgt. Hopelijk is dat afdoende en mag hij lekker naar huis. 

Ik ga snel naar huis om even wat spullen voor Jeroen te halen. En dan weer naar huis, ondertussen is het 00.45 uur en ben ik moe. En moeten we de nacht zonder elkaar doorbrengen 😔😔😔 Wat een kloten einde van onze vakantie. 

Zondag 4 september 

Goed nieuws!!! Tijdens de nacht heeft zijn hart zich op een natuurlijke manier hersteld. Cardioversie is niet nodig! Wel aanpassing van de medicijnen. Ik mag hem al om 08.30 uur ophalen. Zooo fijn! En nu maar kijken hoe het gaat verlopen. 

Eind conclusie:

Dit blog is onderhand meer een ziekenboeg-verslag aan het worden...🙄 Vreselijk! Maar ja, that's life! 

Terug kijkend op de afgelopen 2 weken kunnen we alleen maar concluderen dat Italië ons hart echt heeft gestolen! Ook deze omgeving was PRACHTIG!! 

Genoeg ideeën voor volgend jaar! 

Nogmaals dank voor alle leuke reacties 

J&M 👨‍❤️‍💋‍👨