Zillertal 2014 deel 3

Dinsdag 2 september

Het regent als we wakker worden...tuulk. Ik werk het vakantie dagboek bij en Jeroen kijkt V I herhaling van gisteravond op mijn telefoon. We drinken een paar keer koffie, ontbijten uitgebreid en ik sta lang onder een hete douche met mijn pijnlijke schouderbladen.

We gaan op pad. Eerst laten we de hondjes op een mooie rustige plek uit, waar Yill weer los kan. Het lukt om droog met ze te lopen, maar ze heeft toch echt een voorkeur tot beekjes, dus uiteindelijk maakt het niet uit of het regent of niet...;-) Iets meer dan een half uur later zijn we in Innsbrück. (onderweg even bij het politiebureau aan gegaan om na te vragen of er een eerlijke vinder van een portemonnee was, maar helaas). We winkelen in een groot complex (DEZ) met een Ikea en andere groot winkelbedrijven. Ik slaag geweldig goed bij Tchibo (De Duitse variant van Douwe Egberts koffie) met leuke Mickey sloffen, sokken en ondergoed. Het kindje is weer blij. We eten een broodje en shoppen nog wat maar kopen verder niets meer. Dan rijden we naar de andere kant van de A12 en gaan het Schloss Ambras bekijken. Het is een kasteel, maar daar houdt het ook mee op. Echt heel mooi vinden we het niet. Wel lopen we mooi met de hondjes door de tuin. De terugweg rijden we niet via de snelweg maar via de dorpjes en doen boodschappen bij de Lidl en een mega grote Inter Spar in Schwaz. We hebben geen zin in koken en eten onderweg.

En natuurlijk wil ik ook graag vertellen hoe geweldig het met de hondjes gaat. Ze vinden het zo prima dat ze steeds in de auto moeten blijven. Ook Yill heeft zich hier al helemaal op ingesteld! Zo kunnen ze toch mooi steeds mee.

's avonds krijgen we nog bericht van Tonnie dat het goed gaat met Johan, maar dat het ook goed is dat hij nog steeds aan de monitor ligt. Zijn hart was al 2x erg onregelmatig geweest de afgelopen nacht.

We googelen naar een hotelletje voor vrijdagnacht. Het lijkt ons beter om de terugweg in 2 gedeeltes te gaan rijden. Gewoon lekker kalm aan en dan zijn we zaterdag ook niet zo laat thuis zodat we dan eindelijk Johan kunnen bezoeken. We vinden iets betaalbaars en boeken. En ja hoor..........er gaat toch al zoveel mis....dit kan er ook nog wel bij. Hoe het kan weten we niet, maar we hebben de verkeerde datum ingevuld...tsssssss. En het was niet te annuleren.... Jeroen onderneemt gelijk actie en belt het betreffende hotel. Prima zegt die man, ik zet het om naar de vrijdagnacht.

Terwijl Jeroen al slaapt en ik nog wat lig te klooien met mijn telefoon zie ik een mailtje binnen komen. Van het hotel. Ze zitten toch vol en kunnen dus onze nacht niet omboeken. Zucht.

Woensdag 3 september.

Opnieuw hotelletjes gezocht (gelukkig mijn hobby ;-) ) en vinden weer iets betaalbaars. Nu MET GOEDE datum. Maar voor het totaalbedrag hadden we wel een Marriott kunnen boeken hahaha.

Maar..............de ZON schijnt en daar worden we vrolijk van. We laten de honden uit, brengen Youp terug en rijden naar de overkant. We gaan met de Spieljochbaan vanuit Fügen omhoog. Het is een route met 2 gedeeltes. We hebben mooi uitzicht op ons dorpje en op de omliggende bergtoppen. Het laatste gedeelte gaan we weer door de mist. Boven op 1890 meter kunnen we dus niet veel zien. We lopen er wat rond maar besluiten om toch af te dalen naar het tussenstation. Hier zitten we heerlijk op een zon overgoten terras en G E N I E T E N we. We eten een heerlijk Tilorer Schinken Platte met verse melk...hmm. We genieten van ons lieve rustige hondje. We pakken beneden weer de auto en rijden naar Aschau. De route er naar toe klimt gestaag en uiteindelijk komen we in dit pittoreske dorpje waar we koffie bij een kneuterig tentje drinken. We dalen af naar een watertje en hebben veel plezier hier met Yill. Op de terugweg ligt ze weer in haar favo standje op de hoedenplank te slapen. Zo lief

Einde van de middag zijn we weer thuis en genieten nog even na op de ligbedjes in onze tuin. We krijgen goed bericht over Johan. Hij gaat vrijdag naar de hart kliniek in Enschede waar hij een interne debrifibrillator krijgt. Jeroen is weer de ster kok van de avond en we eten in de laatste zon. Dan rijden we naar beneden en wandelen heerlijk met de hondjes.

Voor de verandering liggen we er eens op tijd in. Morgen helaas alweer de laatste volle dag.

Donderdag 4 september

Waar is de beloofde zon? Het sputtert iets als we de hondjes uitlaten...BAH. We ontbijten in bed, lezen nog een tijdje en YES........de zon breekt door! We springen gauw onder de douche en we gaan op pad. Ons eerste doel is Gerlos. Vorig jaar zijn we hier doorheen gereden, nu willen we eigenlijk wel eens deze "beroemde" wintersportplaats zien. Vanuit Mayrhoven klimt de weg omhoog en na een half uurtje zijn we in Gerlos. Hahaha....het stelt echt niets voor. Het zal in de winter best gezellig zijn, nu is er niets te beleven. We rijden nog een stukje verder naar Speicher Durlaßboden, een prachtig meer. We parkeren de auto en sjouwen naar boven. Ook vandaag hebben we alleen Yill bij ons, Het is hier een waar honden paradijs dus een goede beslissing. We wandelen wat bij het meer en gaan dan onderuit op een leren bank op een geweldig leuk terras. Ik eet heerlijke kaiserschmarren, het kan nu nog en Jeroen een schinken platte. We zitten een uurtje te genieten en omdat de zon zich af en toe nog steeds laat zien besluiten we om de Zillertaler Höchenstrasse toch nog een keer te gaan rijden. Nu in omgekeerde volgorde. We hopen dat er koeien er weer zijn! Het is nu een stukje drukker, deze keer moeten we ook gewoon Maut betalen en af en toe moeten we in de achteruit om tegemoet komend verkeer langs te laten. SPANNEND met die steile afgronden zonder vangrail. Boven treffen we het, de koeien lopen gewoon rond het huis (of wat het ook is). We pakken weer fototoestel en ik film met mijn mobiel terwijl we Yill wijzen op de koeien. Ze jankt iets van opwinding en kijkt kwispelend toe. Ze gaat van Jeroens schoot naar mijn schoot. Ik hou haar even vast en terwijl ik dacht dat ze wel weer naar Jeroen zou gaan.............springt ze zo uit het raam.... OMG. Ze rent tussen de koeien door, wij rennen haar achterna....ze rent langs de auto's die gelukkig stil staan om naar de koeien te kijken EN naar ons, ze rent weer terug...maar we krijgen haar niet te pakken. We pakken een hondekoekje uit de auto en weten haar na een tijdje op die manier te lokken. We gaan de auto in en iets verder op parkeer ik de auto en ik begin te lachen............zooooooooooooo V R E S E L I J K te lachen...........ik kom gewoon niet meer bij. Mijn mascara zit onder aan mijn wangen...ik zie er uit of ik gehuild heb...maar wat vond ik het (achteraf) grappig. Het was volgens mij een ware attractie. We keren de auto, we houden de ramen dicht en passeren nog 1x onze vrienden. Dan rijden we opnieuw naar het Murmeltier Land. Nu kunnen we wel buiten zitten. Onderweg genieten we van de uitzichten. Niets zit er meer in de mist. Opvallend trouwens hoeveel sneeuw er al op de hoge toppen ligt. Toen we hier aankwamen lag er nog niets. Regen in het dal is dus sneeuw in de bergen. We drinken nog een bakkie, kijken nog éééééén keer naar die leuke Murmeltiere en gaan aan de andere kant de route naar beneden. We halen Youp op die natuurlijk blij is om ons te zien (en wij hem!) en we wandelen voor de laatste keer beneden in het dorp. Ik maak tig foto's van alle kanten....waar je ook kijkt...wat is het hier mooi!

We kunnen nog even in de zon in onze tuin. Ik kook vanavond (lees...ik zet een bak lasagne in de oven) en we eten buiten. Na de koffie pakken we vast wat spullen bij elkaar. Tegen 22.22 uur houden we het voor gezien. (Welterusten mam)

Vrijdag 5 september

We worden tegen half 8 wakker. We gaan eerst ontbijten en een broodje smeren voor onderweg. We douchen en we pakken de auto in. Om 09.05 uur rijden we. In het dorp beneden kopen we nog een paar prachtige kalebassen/pompoenen. Ik had ze de hele week al zien liggen. Van groot tot klein. je pakt wat je hebben wilt en doet geld in een bakje. Het bestaat nog, het vertrouwen in de mensheid... ;-)

Uiteraard hebben we de ene baustelle na de andere. 17 km is niets. Onze eerste stop is al na 2 uur. Lekker even bij een picknick tafel koffie en een broodje. De 2e stop is rond 13.00 uur, ff een kleine milkshake en de hondjes uitlaten. We moesten 600 km vandaag, maar daar hebben we toch nog 7.5 uur over gedaan. We gaan aan de A3 er af, naar het dorpje Urbach. We gaan terug in de tijd....wat een schattig onderkomen hebben we geboekt. Gewoon bij mensen thuis, een soort bed en breakfast, maar dan zonder breakfast hahaha. We zetten onze "voor één nacht tas" binnen en wandelen de straat uit...zo tussen de weilanden. Ideaal met de doggies. We zetten koffie, liggen in een deuk om alle prularia die hier is en gaan dan naar het dorp. We doen ff wat boodschappen en zoeken een restaurant. Na een tip van iemand komen we bij een hotel in een ander dorp. We eten en drinken hier prima...voor € 23.80.... Wir lieben die Heimat....LOL.

De operatie van Johan is prima verlopen en hij mag morgen al naar huis. Wat een goed nieuws!!!

Morgen het laatste stukje naar huis en dan zit het er weer op.... :-(

Zoals altijd...de eind conclusie:

Het was ondanks de verschillende (kleine en wat grotere) tegenslagen een geweldige vakantie. Een heeeeerlijk appartement in een fantastische omgeving! Vanuit Fügen kun je zoveel kanten op. Alles is binnen een uur te bereiken. We komen zeer zeker terug!

En wat ging het super met de hondjes. Van Youp wisten we natuurlijk al wel dat hij auto rijden heerlijk vindt, maar ook Yill vindt het geweldig. En ze is morgen nog maar 10 maanden en als je ziet wat ze al kan (uit het raam springen) en snapt, dan zijn we heel trots. En tussen hun is het echt dikke mik, er valt geen onvertogen snauw meer!

SERVUS!

ps: terwijl we een prima nacht hadden worden we allebei vroeg wakker. Terwijl we naar het toilet gaan krijgt Youp weer een epileptische aanval. Het duurde gelukkig niet zo lang en daarna stond hij bij de deur. Dus wij de joggingsbroek aan. En terwijl het hele dorp in diepe rust was en er nog een prachtige nevel over het land hing liepen wij dus al buiten. Omdat we van de schrik en de buitenlucht klaar wakker waren zijn we maar gaan koffie zetten en broodjes smeren.

Dus ook maar op tijd gaan rijden en om 11.00 uur waren we thuis.