Zwitserland en Italië deel 2 2020

vrijdag 21 augustus 

We kunnen lekker buiten ontbijten

en daarna rijden we in 09.15 uur weg. Eerst even een stukje terug de Sustenpas af en dan links de Grimselpas op. Het 1e stuk is nog gewoon, stiekem dacht ik zelfs... is dit het nou... maar dan begint het echte werk. Mooie haarspeldbochten en prachtige uitzichten.

Boven op de pas kun je naar rechts, panoramastrasse Oberaar op. Je koopt een kaartje van 5 CHF en dan wacht je op je tijd. Op het hele uur mag je heen, op het halve uur mag je terug. De route duurt enkele reis 10 minuten en je rijdt dan naar het meer met de Oberaar gletsjer.

De weg is inderdaad smal en erg mooi en soms gaat het echt tegen je gevoel in dat je een bocht neemt zonder dat je weet of er iemand aan komt... die komt natuurlijk niet haha... maar het voelt gek. Vlak voor het einde staan er een paar motoren stil... ze kunnen niet verder omdat PechHenkie daar moet draaien, op een onmogelijk stuk bij een parkeerplaats. ( hij moest een motor ophalen van een motorrijder die daar 2 dagen moest wachten op hulp hoorden we later 😱) Daarna moest iedereen daar keren... en dat was showtime haha.... sommigen hebben hun rijbewijs bij een pakje boter gekregen... het was genieten...😂 

Video: Panoramastrasse Oberaar

Dezelfde weg dus weer terug en toen de afdaling van de Grimsel met vanaf hier uitzicht op de fraaie bochten van de Furkapas. Man man WAT GAAF. Hoe kunnen ze het aanleggen??!!!

Video: Furkapas

We klimmen via vele haarspeldbochten omhoog, we passeren hotel Belvedere, beroemd uit de James Bond film Goldfinger, net als het stukje pas wat Sean Connery in de film rijdt, genieten op de top van fraaie vergezichten en dalen weer af.

Ondertussen is het ruim 30C. We zijn toe aan verfrissing... in Göschenen gaan we links ook alweer zo'n mooi smal weggetje op... aan het begin van de route staat het bord met de claxon er op... claxoneren in de bochten dus want je ziet niemand aan komen 🙈 GENIETEN ..😄

We parkeren aan het eind en gaan met de doggies aan de wandel. Onze Inge de Bruin is niet te houden.... en alsof ze bij de opruimingsdienst  hoort... ze haalt steeds takken uit het water en brengt die naar de kant. Zelfs Youp wil natte voeten... zo warm is het. En dit valt ook gewoon niet uit te leggen, wat O N T Z E T T E N D mooi hier!! Zulk mooi blauw water, die prachtige toppen met sneeuw... dit zijn weer momenten die je altijd onthoudt.

Video:  Yill in de Göscheneralpsee

Op de terugweg stoppen we nog bij een best wel sterk stromend beekje waar we aardig tegen Yill moesten schreeuwen dat ze "deze kant Yill" op moest zwemmen toen de stroming haar mee nam... pfff... op ons maakte het meer indruk dan op haar 🤭 In Göschenen zoeken we een schaduwplek op voor koffie en daarna beginnen we aan de klim van de Sustenpas. De Amerikanen hebben een mooie uitdrukking, dramatic scenery , daar deden de uitzichten aan denken.

Ook hier weer onvoorstelbaar hoe de route is aangelegd... je ziet héél in de verte een weg tegen de bergwand aan lopen en uiteindelijk rij je daar. 

Om 18.15 waren we terug. De hondjes moesten eten en net als gisteren vonden ze het daarna wel goed 😴😴 

Wij gingen naar beneden om buiten op het terras de beroemde rösti te eten. Daar waar het hotel gedeelte zeker te kort schiet is het eten echt verrukkelijk. Ik laat me door de eigenaar nog over halen en we sluiten deze gouden randje dag af met koffie en Haus gemachte torte 😋

Zaterdag 22 augustus 

Geheel onwetend beginnen we aan deze dag.....

Ondanks dat het fris is, ontbijten we buiten. We checken uit en om iets na half 9 rijden we weg. Het is droog en bewolkt.  Maar hoe hoger we komen hoe meer mist en rijden hele stukken met weinig zicht. Het heeft iets spooky achtig...

Na de Sustenpas gaan we iets zuiderlijker de Oberalppas op, deze pas is de toegang naar het kanton Graubünden.

Video: 

Stukje Oberalppas

Ook weer mooi en door het dal zelf gaat het snel. Via een stukje snelweg en gewone weg komen we in Splügen waar we net voordat we de Splügenpas opgaan bij een supermarkt nog even wat voor de lunch halen.

Dan rijden we verder. Dat lunchen doen we op de top (net in Italië) van de pas, we zien een plekje achter het stroomdraad waar al een paar campers staan. Op één plek is het zo gemaakt dat je de draad even los kunt maken, er in kunt rijden en weer dicht kunt doen. SUUUUUPERRRR, want hier zijn mijn vriendinnen!!!! 🐄🐃🐂🐮 Het begint heel iets te sputteren maar wat maakt het uit... ik ga rustig op een steen zitten en nieuwsgierig komen de dames dichterbij,  ze loopt gewoon tegen mijn telefoon (waarmee ik film) aan en ik krijg een paar lekkere likken over mijn voeten en benen... heerlijk😄😄🤭🤭 

Video's: 

Genieten van mijn vriendinnen 🐄

En nog meer genieten 🐄

Ik maak nog wat foto's van het meer en andere koeien, we lunchen en dan moeten we toch echt verder. Mooie afdaling met pittige haarspeldbochten. Als de pas klaar is komt er een verschrikkelijk saaaaaai stuk met 198 rotondes en het regent abnormaal hard. De straten staan blank en het schiet dus totaal niet op. Als we eindelijk de palmbomen bij het Comomeer zien is het iets droger. 

Het is 16.00 uur als we vanaf de kust 4 km omhoog rijden ( weer haarspeldbochten en SMAL) en komen bij ons appartement aan. We bellen aan en na een tijdje komt er een oude man aan sloffen. Hij praat alleen Italiaans. Wij: "buone sera, appartemento" We wijzen op onszelf en naar boven... Hij loopt naar een andere deur en belt daar aan. Niets.... Heel verhaal in het Italiaans tegen ons 🥺... haalt zijn telefoon en belt iemand. Wat we er uit begrijpen is dat er iemand aan komt. Na een half uur stopt er een auto. De dochter en schoonzoon van de eigenaresse van het appartement. Haar moeder had aan Booking.com doorgegeven dat alles voor dit jaar ( ivm Covid) geannuleerd is en dat ze er nu bevriende Italianen in heeft zitten...   Nou mooi niet... wij hebben betaald en een bevestiging.. pfff... ze belt nog eens met haar moeder, maar eigenlijk weet je al, dit komt niet goed. Ze geeft aan dat ze kennissen in de omgeving gaat vragen of zij iets hebben... ondertussen kijken wij ook al op Booking.com. Wat een K U T zooi zeg. Het is warm geworden, de honden moeten er uit,  we zijn moe, we willen gewoon in ons geboekte appartement. Dan geeft de schoonzoon ( hij kan NUL Engels) aan dat we achter hem moeten rijden.  Je gelooft het niet, maar het wordt nog smaller, maar na 2 minuten wijst hij een plek waar we mogen parkeren. Op de plek waar de bus stopt ???? We lopen met hem mee en gaan in een huis naar boven. Daar treffen we Chiara, een heel aardig meisje dat Engels kan. Het appartement is klein, een postzegel als balkon maar hé, het is vrij.  Als we willen kunnen we een paar nachten blijven. Ze gaat de eigenaar bellen,  €80 per nacht. We overleggen en besluiten om 2 nachten te blijven. De schoonzoon zegt dat zij 1 nacht ter compensatie betalen. Oké, dat is iig iets. 

Helaas staat de auto ver weg en moeten we dus ver sjouwen met de spullen. Chiara gaf aan dat er dichtbij een winkeltje was, want we hadden natuurlijk nog niets in huis. We konden er lopend naar toe. Via een steile weg, trappetjes en sluipdoor gangetjes kwamen we hijgend bij de lokale winkelier.... whoehahaha.... dit was niets, geen dingen die wij nodig hadden. (zucht) er zat niets anders op dan met de auto weer naar beneden te rijden, naar de Conad. Op de terugweg springt Jeroen nog even bij een restaurant er uit om te vragen of er nog plek is. Dat lukt. We ruimen de boodschappen op, laten de 2Y's uit en rijden naar het restaurant. We eten lekker buiten en om 21.30 uur zijn we thuis. Wat een dag....

We liggen er vroeg in maar kunnen geen van beide slapen. Het slaapkamerraam grenst aan de doorgaande weg en omdat het zo smal is, claxonneert iedereen 🙈🙈 , het bed heeft een kuil en we vragen ons af wat we nu verder willen? Het 4G netwerk hapert hier, (en wifi is er niet) maar onze telefoons maken overuren op Booking.com. Er is niet heel veel keuze als je EN ergens in mag met honden EN een balkon wilt EN niet de hoofdprijs wilt betalen. We laten het even los en vallen tegen 01.00 uur in slaap.  

Zondag 23 augustus 

De zoektocht gaat verder. Maar eerst contact met Booking.com. Lang verhaal kort, na 3x verbinding verbroken, hebben we de bevestiging binnen dat we ons geld terug hebben en hebben ze contact gelegd met het appartement dat we uitgezocht hebben. Nadat we alles geboekt hebben ( we hebben trouwens besloten om er vandaag al naar toe te gaan en niet nog een dag te laten verpesten) vragen we Chiara of ze de eigenaar wil bellen om het voor de zekerheid nog een keer te laten bevestigen. Alles is oké. Vanwege het extra schoonmaken kunnen we er niet voor 16.00 uur in, maar dat is oké. 

Hè hè... dat geeft rust. We doen eigenlijk verder niets, genieten toch nog even van het best wel mooie uitzicht

en om 14.30 uur hebben we alles weer naar de auto gesjouwd. We rijden in ons dorp nog even naar het water en Inge mag nog even zwemmen. Mooi hier hoor!! 

In een half uurtje rijden we naar het plaatsje Griante. We rijden even iets omhoog door chique straatjes en dan zijn we er al. We moesten ons melden bij een mevrouw waar we de sleutel van kregen. Zij laat ons alles zien en we vallen om van verbazing... wat gaaf!!!! ( Zie alle foto's)

Het is trouwens na Zwitserland weer even heel apart dat deze mevrouw ons begroet met een mondkapje voor. 

We kunnen gelukkig de auto heel dichtbij zetten om alles uit te laten en even later ligt alles op z'n plek. Nu ik dit schrijf zit ik heerlijk op het balkon in de schaduw. Voetjes omhoog en genieten maar! Net langs de lantaarnpaal heen kijken we op Bellagio. 

Eigenlijk denken we dat alles goed heeft uitgepakt en dat dit een mooier appartement is dan de originele boeking. Het heeft zo moeten zijn....

J&M 💏